Bikkelaar Bennes bankzitter bij bekerfinale

Zondagmiddag tijdens de kwalitatief arme maar spannende bekerfinalein de Amsterdamse Sporthallen Zuid tegen Den Bosch kan Bennes zelf een bemoedigend woord goed gebruiken. Gefrustreerd zit hij aan de kant. De bikkelaar en stofzuiger van Amsterdam Astronauts, ze noemen hem niet voor niets de Jantje Wouters van het basketbal, is geveld. Niet door toedoen van een lepe tegenstander maar vanwege een opspelende liesblessure.

Pas als een verwoede strijd tussen twee verdedigend ingestelde teams met een overwinning van 65-62 voor Amsterdam wordt afgesloten, ontspant zijn strakke gelaat. De gehele wedstrijd zit de veteraan stilletjes tussen de wisselspelers. Lange tijd is hij niet gerust op een goede afloop. Den Bosch bezit een goed team, ook al heeft Amsterdam dit seizoen alle vier onderlinge duels gewonnen. 'Maar dat was steeds met een paar punten verschil.'

De verdedigende en organiserende taken die Bennes gewoonlijk voor zijn rekening neemt, zijn over de hele ploeg verdeeld. Iedereen dient een stapje extra te zetten. Nii Nelson Richards, Sergio Gipson en Joe Spinks pakken de draad goed op. In een chaotische slotfase helpen driepunters van Gipson de ploeg net overeind te blijven. Na drie bekertriomfen en vier titels is het de achtste hoofdprijs voor Amsterdam in de afgelopen acht jaar.

Na een teleurstellend verlopen vorig seizoen 'waarin het ontbrak aan chemistry tussen coach en spelers', zegt Bennes, 'is dit jaar een verademing. Niet vanwege het bekersucces, maar door de manier van werken van de nieuwe coach Arik Shivek. Hij gaat uit van de verdedigende kwaliteiten die we in de ploeg hebben. Vandaaruit bouwt hij verder. Verdedigend spelen we het beste basketbal in Nederland.'

Steunend op een defensie die 62, 63 punten tegen krijgt per wedstrijd stevent Amsterdam in de competitie af op een finalestrijd met Nijmegen om de titel. Bennes, de oudste speler in de eredivisie, fungeert als stille kracht in een team met nogal wat buitenlandse toppers. 'Mijn manier van spelen is niet gebaseerd op het pure talent dat een basketballer zou moeten hebben. Ik sta ook niet in het veld om 20 punten per wedstrijd te scoren. Ik werk hard. Door mijn aanwezigheid en mijn manier van basketballen vervul ik een bepaalde rol in het team. Daar hebben de buitenlanders van ons ook wat aan.'

Al overtuigt Amsterdam in de Nederlandse eredivisie, die zo goed als zeker met twee clubs waaronder uit Leeuwarden wordt uitgebreid, internationaal wil het maar niet lukken. Afgelopen seizoen gingen zelfs alle tien Europese wedstrijden verloren. Bennes kan het verklaren. 'Een kwestie van geld. Het salaris van speler bij Real Madrid is net zo hoog als onze totale begroting. We komen tegen die clubs fysiek, lengte en spierkracht tekort.'

Basketballen leerde Bennes op straat. Op het Amsterdamse Musemplein om precies te zijn. Als schriel mannetje tussen grote kerels. Daar gold de wet van de sterkste. Hij leerde er van zich af te bijten en, net zo belangrijk, de kneepjes van het straatbasketbal. 'Ik heb er veel aan gehad tijdens mijn eredivisiejaren.'

Bennes, 1.98 meter lang, 42 interlands, op 25 mei wordt hij 40, komt al negentien jaar uit op het hoogste niveau en is nog niet van plan om te stoppen. 'Zo lang ik gezond ben en Amsterdam me wil hebben blijf ik spelen. Of ik dan 40 ben of 50, als ik het niveau aankan, ga ik door.'

Ook al wil het publiek bij uitwedstrijden nog wel eens 'opa, opa' scanderen en andere minder vleiende teksten die aan zijn leeftijd zijn gerelateerd. 'Roepen jullie maar', denkt Bennes dan. 'Ik speel lekker op het hoogste niveau en wij pakken de prijzen ook nog.'

Hij is bezig met een cursus om als coach van een eredivisieteam aan de slag te kunnen. 'Als het moment komt om te stoppen dan heb ik die papieren vast. Wat er ook gebeurt, ik zal altijd iets blijven doen in basketbal.'