Bijzonder duo op Aalsmeerse bank

Het duo-Romeijn volgde dit seizoen George Röttger op, die nu bondscoach is. Net als Röttger is René afkomstig uit het eigen nest van Aalsmeer. Op 24-jarige leeftijd stopte hij met handballen. De laatste vier seizoenen was hij hulptrainer bij Aalsmeer. Het bestuur van de club benaderde René Romeijn om de taak van zijn ex-hoofdtrainer over te nemen.

Deze stelde wel als eis een assistent te mogen aanstellen, aangezien hij naast het handbal een 40-urige werkweek heeft. De keuze was snel gemaakt. Vader en zoon Romeijn hebben namelijk een identieke handbalvisie. 'Er zijn wel goede afspraken gemaakt', vertelt Henny Romeijn. 'Als je dat niet doet loop je de kans de familieband te schaden. We moeten proberen handbal en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden. Maar wat coaching betreft zitten we op één lijn. Dus eventuele conflicten zullen niet hoog oplopen.'

Al op zijn twaalfde jaar begon Henny Romeijn (57) met handballen. Vanaf zijn 27ste trainde hij diverse clubs uit de tweede divisie. Nu is hij dus een nieuwe uitdaging aangegaan, trainen op het hoogste niveau. 'Ach, ik zie geen grote verschillen', reageert hij luchtig. 'Oké, hier loopt meer talent rond.'

Ook René (33) heeft weinig problemen met de omschakeling van assistent naar hoofdtrainer. 'Het enige verschil is dat ik nu de eindbeslissing neem. Maar we zijn doorlopend in overleg met elkaar en het is niet zo dat ik de boventoon voer. De situatie is vergelijkbaar met die van vorig jaar, toen ik onder Röttger coachte.'

René ziet veel overeenkomsten tussen Röttger en hemzelf. Eén daarvan is de ingetogen wijze van coachen tijdens wedstrijden. 'Dan moet ik mijn verstand erbij houden, zeker als de spelers onrustig worden. Ik probeer onnodige emoties te vermijden en ben ook niet iemand die snel driftig wordt.'

De assistent-coach prijst de manier van coaching van zijn zoon. 'Emotie op de bank is heel leuk voor het publiek, maar het werkt vaak tegen je. Kijk, de ene speler heeft een schop onder zijn kont nodig, de ander een aai over zijn bol. Daar moet je als coach op in kunnen spelen, anders ontstaan er conflicten.

Aalsmeer heeft slechts één van de vijf totnutoe gespeelde wedstrijden verloren. Bovendien werd de Super Cup simpel veroverd, tegen Tachos. Op nationaal niveau is de club vrijwel ongenaakbaar. Internationaal komt Aalsmeer veel te kort.

'Het niveau van België en Luxemburg zijn we wel ontstegen', zegt René zelfverzekerd. 'Maar kom je tegen fullprofs uit Portugal, Rusland of de Scandinavische landen te staan, dan hebben we weinig in te brengen. Die jongens trainen 22 uur per week, wij zeven. Meer zit er ook niet in. Iedereen heeft een volwaardige baan naast het handballen. Bovendien levert Aalsmeer zeven spelers aan het Nederlands team. Die steken daar ook veel trainingsuren in.

'We moeten realistisch zijn en onze doelen niet te hoog stellen', vult Henny aan. In de Champions League hebben we momenteel niets te zoeken. We hopen dit jaar de derde ronde te bereiken in de EHF-cup, wat een verbetering zou zijn ten opzicht van vorig jaar.'

Vader Romeijn wordt ook zichtbaar moe van de verwachtingen van buiten af. Volgens velen is prolongatie van de titel een vereiste. 'Onzin', klinkt het licht geïrriteerd. 'Natuurlijk gaan we voor het hoogst haalbare. Maar indien we geen kampioen worden is het geen verloren seizoen geweest.' René: 'Ik heb geen last van eventuele druk. We willen gewoon een leuk seizoen draaien.'

Het trainersduo meent dat het aan talent in Nederland niet ontbreekt. De mogelijkheden zijn volgens René te beperkt. 'Onze spelers trainen nu vier keer in de week. Dat is te weinig, als je internationaal mee wilt draaien.'

René en Henny werken met plezier door aan de automatismen binnen het team. Hoe lang de samenwerking zal duren? Volgens Henny hooguit drie jaar. 'Maar misschien is het na twee jaar al verstandig voor René om een andere assistent te zoeken.' Het gesprek van de dag in de familie Romeijn is handbal natuurlijk wel. 'Pff, dat is altijd al zo geweest',lacht de assistent-coach.