Beatrix is heel goed in tulpen
Persoonlijk nieuws dat ook wel eens in de krant mag? Volkskrant magazine stuurt een verslaggever op u af...
9 April, precies 405 jaar nadat de eerste Hollanders voet aan wal zetten in Japan, is Nederlands nationale dag op de wereldtentoonstelling in Aichi. Reden voor hoog bezoek dus. Willem-Alexander komt, Maxima komt en Beatrix komt ook. Beatrix Frederiks van de Zomerkade te Huizen welteverstaan, want van haar hangen zeven grote doeken in de VIP-lounge van het Holland Paviljoen. Temidden van Delfts blauw, KLM, zilver uit Schoonhoven, Nijntje en andere internationaal bekende Nederlandse producten - ineens is Beatrix 'international partner' op de officiële website: ''Creating things' has always run in Beatrix blood. She is a professional painter. On large canvases she paints bright an powerfull her specialisation: Flowers, like the Dutch tulipes.'
Het zijn meer dan manshoge tulpen in de kleuren rood, oranje en geel. Ze vertelt dat ze inderdaad altijd heeft geschilderd en getekend, en daarin ook opleidingen heeft gevolgd, onder meer een tweejarige op de kunstacademie in Laren en nog eentje van drie seizoenen in schilderen en kunstgeschiedenis. Driekwart jaar is ze met deze schilderijen bezig geweest voordat ze naar Japan werden verscheept; ze blijven er hangen tot de sluiting van de Expo op 25 september.
Beatrix werkt het liefst in acryl, in opdracht, en altijd in de zoete geur van wierook. En in de garage achter haar appartement, wat gelijk de maximumhoogte van haar werken bepaalt: 2,20 meter. Eigenlijk wilde het ministerie van Economische Zaken nog grotere, zegt ze.
Maar ja.
De aanleiding van haar e-mailtje aan Volkskrant magazine is dat ze pas sinds januari 2004 professioneel werkt als beeldend kunstenaar; daarvoor was ze caddymaster bij de Goyer Golfclub in Eemnes. 'Dat is toch best bijzonder, of niet soms?' In elk geval is ze gewend om mensen voor een karretje te spannen; het ministerie heeft ook nog honderd piepkleine doekjes met een tulp aangekocht om als gadget aan journalisten en hoogwaardigheidsbekleders te geven. Die schildert ze 'gezellig in de keuken'.
Waar dit verder toe zal leiden kan ze niet weten, maar dromen heeft ze wel. Dat ze Huizen nog eens mag verruilen voor een Grieks eiland, bijvoorbeeld. En daar zal eindigen als een zwarte weduwe op een wit balkon. Onder de bougainville, met haar kleinkinderen om haar heen.
Beatrix: 'Ik geef toe dat dit allemaal al een droom is, maar je moet ook wat om over te mijmeren overhouden. Mail je het stukje nog even voor het erin staat?'
