Bagatel

Het debat over de sancties van de EU tegen Oostenrijk is een noodzakelijk debat. Ik kan voor-en tegenstanders moeiteloos volgen, en neig ertoe hartelijk in te stemmen met de laatste spreker. Waarna er steevast nog één volgt, en ik weer twijfel.

Goed, make up your mind: tegen sancties, vooralsnog, voorlopig.

Alarmerender is het verschijnsel dat zich in het zog van deze discussie voordoet: de vergoelijkende toon, het bagatelliseren van het gevaar van Haider en zijn ideeëngoed.

Van Doorn (HP/de Tijd) gelooft dat Haider alleen maar 'het onderscheid tussen asielzoekers en economische immigranten' wil maken. Dat heeft hij gelezen in een boek van Haider zelf - en die staat bekend om zijn standvastige meningen. Niks aan de hand, concludeert Van Doorn. Doen we in Nederland allang.

Wat we in Nederland niet doen, is een minister van Sociale Zaken benoemen die alleen nog maar kinderbijslag wil uitbetalen aan autochtone vaderlanders: ook hebben wij geen minister van Justitie die openlijk de nazi-concentratiekampen relativeert. Elke joodse, Sloveense en Turkse Oostenrijker moet wel bekropen worden door, nee, ik bedoel niet eens een gevoel van rechteloosheid, door rechteloosheid as such.

In de politieke omgeving van Haider wemelt het van de mensen voor wie het nationaal-socialisme slechts standaardvertedering oproept. 'Weet je nog, toen pappa en die andere SS'er. . .'

Alle Oostenrijkers die alleen maar een proteststem wilden uitbrengen, deden dat willens en wetens op deze mensen, die consequent hun ski-jack verwisselen met hun bruinhemd.

Dus toch maar vóór die sancties?

Nee, democratie (zelfs de Oostenrijkse) is sterker en vitaler dan Haider ooit zal worden.