Argentinië in crisis door graanheffing
De vicepresident van Argentinië Julio Cobos heeft donderdagmorgen een ernstige crisis veroorzaakt door zijn eigen president Christina Kirchner de grootste politieke nederlaag toe te brengen sinds zij eind vorig jaar aantrad....
Voor- en tegenstanders van Kirchner hielden zich in de Senaat in evenwicht bij het debat over de extra heffing op de export van graan, een kwestie die Argentinië al maanden in opperste staat van opwinding houdt. Na een monsterdebat van 18 uur moest Cobos, in zijn functie van senaatsvoorzitter, om half vijf in de ochtend de doorslaggevende stem geven. Hij stemde tegen het wetsvoorstel van de presidente.
‘Ze moeten begrijpen dat ik uit een andere politieke hoek kom’, verklaarde Cobos een paar uur later. ‘Ik ben geen man van het peronisme en kan dus een afwijkende mening hebben.’ Cobos is afkomstig uit de Radicale Burgerunie, de tweede partij van Argentinië die de laatste jaren weinig heeft in te brengen. Cristina Kirchner verraste vorig jaar met de keuze van Cobos als running mate die zij verdedigde met haar intentie een soort nationale coalitie te smeden.
Cobos peinst er niet over af te treden. ‘Aftreden zou betekenen de wil van het volk verraden.’
Het wegstemmen van de wet wordt beschouwd als de grootste nederlaag sinds ‘het echtpaar Kirchner’ in 2003 aan de macht kwam. Het plan van Cristina Kirchner een extra heffing te leggen op de export van met name soja ontregelt Argentinië al maanden. De machtige organisaties van landeigenaren en graanexporteurs hebben grootscheepse protesten en wegblokkades gehouden die leidden tot tekorten in de winkels in de grote steden. Dinsdag nog vonden in Buenos Aires twee massademonstraties plaats van voor- en tegenstanders van de president. Zij beschuldigde de landbouworganisaties er herhaaldelijk van een staatsgreep voor te bereiden.
Als tegemoetkoming aan de tegenstanders had president Kirchner de kwestie van de exportheffing naar het parlement verplaatst, waar zij dacht een comfortabele meerderheid te hebben. Maar senatoren van haar eigen partij, onder wie enkele gouverneurs, zagen hun kans schoon oude politieke rekeningen te vereffenen. Sinds de diepe crisis van eind 2001 is de Peronistische Partij de regeringspartij maar tegelijk ook de voornaamste oppositiepartij, waarin verschillende stromingen actief Kirchner proberen te bestrijden.
