Argentijnen parasiteren op brille Messi
Er is een goede reden waarom alle verhalen over Argentinië Lionel Messi als centrale persoon hebben. Haal hem weg uit deze WK-selectie en wat overblijft is een niet al te bijzonder gezelschap voetballers, die allemaal heel erg blij mogen zijn dat zij samenspelen met de beste aanvaller van de wereld.
AMSTERDAM - Argentinië balanceerde dinsdag op de rand van uitschakeling tegen Zwitserland, toen een moment van Messimagie volstond om de Zuid-Amerikanen door te laten gaan naar de kwartfinales. Een karakteristieke dribbel, gevolgd door een subtiel tikje opzij, bracht Angel di María in ideale scoringspositie.
Met een beheerste schuiver passeerde hij doelman Diego Benaglio in de verre hoek: 1-0.
Dat juist Di María scoorde, leek een wrange grap. Het had namelijk tot die cruciale 118de minuut geduurd voordat Di María de liefhebber eraan herinnerde waarom hij ruim een maand geleden ook alweer de beste man van het veld was geweest in de Champions Leaguefinale in Lissabon.
Alles wat de Argentijn dinsdag in São Paulo deed, was van een angstaanjagende beperktheid. Met als dieptepunt een actie in de 60ste minuut, toen hij trachtte de bal achter het standbeen langs voor te zetten. Met vier ploeggenoten voor het doel verdween de bal hoog over de achterlijn. En dat in een wedstrijd waarin de kansen al zo schaars waren geweest.
Het zei veel, zo niet alles over dit WK, dat een voetballer van zijn kaliber opnieuw zoveel moeite had hetzelfde niveau te halen als bij zijn club. De topspelers zijn niet meer de fitste en hebben vaak moeite het beste van zichzelf te geven.
Je zag het bij Cristiano Ronaldo en Diego Costa. En je ziet het dus ook bij Di María, die zo geweldig op dreef was in de Champions Leaguefinale tussen Real Madrid en Atlético.
Toen dartelde hij onbezorgd door de defensie van Atlético, steeds weer onrust veroorzakend met zijn passeerbewegingen. Real won zijn tiende Europese beker voor landskampioenen en hij was de ster van de show geweest. Niet Cristiano Ronaldo, Karim Benzema of Gareth Bale.
Nu Argentinië snakt naar zijn derde wereldtitel, na die van 1978 en 1986, lijkt het wel alsof hij een beetje op is. Graag zou hij Messi willen ondersteunen, maar het lijf kan de geest lang niet altijd volgen.
Messi heeft er een voor zijn maatstaven minder seizoen op zitten, maar ondanks het moordende schema van Barcelona kan hij met flarden van zijn brille nog altijd wedstrijden naar zijn hand zetten. Argentinië heeft dat ook nodig, zeker na de blessure van aanvalskompaan Sergio Agüero. De ploeg mist een duidelijk strijdplan. Tenzij 'alle ballen op Messi' een duidelijk strijdplan kan worden genoemd.
Ook na de late 1-0 kwam Argentinië nog tot twee keer toe in de problemen. Eerst kopte Blerim Dzemaili in de 121ste minuut nog tegen de paal, waarna de bal in de rebound via zijn voet net naast ging. Daarna mocht Xherdan Shaqiri nog een directe vrije trap nemen, maar de immer warrige doelman Sergio Romero, eens van AZ, werd niet meer in verlegenheid gebracht.
Dat was voor hem maar goed ook, want Romero behoort tot de zwakste keepers van dit WK. Dat kwam nog het meest tot uiting in de 38ste minuut, toen hij aarzelde of hij wel of niet zou uitkomen. Hij besloot zichzelf in niemandsland te parkeren, waarna het spits Josip Drmic aan de klasse ontbrak om hem met een boogbal te passeren.
Het was een van de zeer weinige memorabele momenten uit een wedstrijd die maar niet tot leven gekust wilde worden. Niet door de Argentijnen, die wel met drie overwinningen door de poule (met Bosnië, Iran en Nigeria) waren gekomen, maar ook daarin niet hadden kunnen overtuigen.
Higuaín bijvoorbeeld, hij heeft er een mooi seizoen opzitten bij Napoli, maar wat deed hij dinsdag eigenlijk in São Paulo? Werkelijk niets van hem beklijfde. Hetzelfde gold voor Ezequiel Lavezzi, die een kwartier voor het einde van de reguliere speeltijd werd vervangen door Rodrigo Palacio. Onzichtbaar.
Tel daar een bijna klierende Di María bij op en je hebt een beetje een idee hoe moedeloos Messi zich moet hebben gevoeld. 'We hebben 23 helden en die hebben samen de kwartfinale bereikt', zei Di María na afloop. Dat was een even originele uitspraak als het hartje dat hij na zijn doelpunt vormde met zijn vingers.
Nu Argentinië zich als zevende opeenvolgende groepswinnaar heeft geplaatst voor de kwartfinales, kan de ploeg van coach Alejandro Sabella niet langer puur parasiteren op de bevliegingen van Messi. Dat kan wel, maar dan gaat het onherroepelijk een keer fout.
Achtste finale
Argentinië - Zwitserland 1-0 (n.v.). 118. Di María 1-0. Scheidsrechter: Eriksson (Zwe). Toeschouwers: 63.255. Gele kaarten: Rojo, Di María, Garay (Argentinië), Xhaka, Fernandes (Zwitserland).
Argentinië: Romero, Zabaleta, F. Fernández, Garay, Rojo (105. Basanta), Gago (106. Biglia), Mascherano, Di María, Lavezzi (74. Palacio), Messi, Higuaín.
Zwitserland: Benaglio, Lichtsteiner, Schär, Djourou, Rodriguez, Xhaka (66. Fernandes), Behrami, Shaqiri, Inler, Mehmedi (113. Dzemaili), Drmic (82. Seferovic).
Di María kon diep in de verlenging van de achtste finales tegen Zwitserland toeslaan na een mooie solo van Messi.
undefined
