Archetype

Dan zal de advocaat van het kamermeisje iets retorisch zeggen als: 'Kennen we niet allemaal de reputatie van meneer hier, hm?' En dan zal hij zijn leesbrilletje hoog op zijn neus schuiven terwijl hij zich over zijn paperassen buigt. Met opgeheven wijsvinger en een schuin oog naar de grand jury, zal hij uitroepen: 'Ter illustratie!' Hij zal een dramatische pauze inlassen om zich te baden in zijn zelf opgeroepen stilte en dan, pas dán zal hij losbarsten in een gloedvolle aria over de veroveringen van Dominique Strauss-Kahn, een potpourri van promiscuïteit. 'In Italië 640, in Duitsland 231, 100 in Frankrijk, in Turkije 91, maar in Spanje alleen al....- de advocaat rommelt wat door zijn papieren -...1000 en 3! (Een collectief 'Ooo' stijgt op uit de jurybank). 'Boerenmeisjes, stadse meisjes, baronessen, vrouwen van elke stand, vorm en leeftijd. Dus waarom ook niet'- hij richt zich nu ten volle op - 'een kamermeisje?!'

Zou kunnen.

Misschien heeft Dominique Strauss-Kahn zich inderdaad vergrepen aan een kamermeisje van het Sofitel Hotel. Net als Don Giovanni (1787) in zijn opera, heeft ex-directeur van het IMF, Strauss-Kahn, die vandaag voor de Amerikaanse rechtbank verschijnt, een reputatie. Mozart maakte de iconische rokkenjager onsterfelijk en de hierboven aangehaalde aria Madamina,il catologo è questo gezongen door Giovanni's bediende Leporello, is helemaal Strauss-Kahns liedje; al diende de aria bij Mozart meer als erotisch cv dan als circumstantial evidence in een Amerikaanse rechtbank.

Ook de faam van Strauss-Kahn is weliswaar niet zo scherp uitgetekend in het precieze aantal veroveringen, zoals bij Don G. (2.065!), maar wellicht beeldender geïllustreerd in het aantal centimeters dat Don IMF tot zijn beschikking heeft: 30! En waar zachte dwang de veroveringsstrategie van de Don is, lijkt geweld de tactiek van Dominique. Maar wat beide mannen met elkaar gemeen hebben, is een onstilbare honger naar seks waar God noch gebod, protesterende vaders (DG) noch afwerende kamermeisjes (DSK) iets tegen kunnen aanrichten. Kijk op het podium naar de machtige man die struikelt over het slippertje.

DG is de blauwdruk. Don Giovanni, of eigenlijk de oudere Spaanse versie Don Juan, is de aartsvader van het genootschap der tragische neukebroeders waartoe naast DSK ook Bill Clinton, Berlusconi, Jack de Vries en Rob Oudkerk behoren.

De mannelijke hitsigheid is een onuitputtelijke bron van inspiratie want Molière, Byron, Kierkegaard, George Bernard Shaw en Camus hebben zich ook met de Spaanse libertijn bemoeid.

Het oudst bekende toneelstuk van de monnik Tirso de Molina uit de 16de eeuw werd, net als Faust, geschreven tijdens de contrareformatie als waarschuwing voor het overschrijden van de grenzen die God aan de mens had gesteld. Dus wordt geile Giovanni door de geest van de door hem vermoorde Commendatore, de vader van een van zijn ex-chickies, opgezocht voor een enkeltje hel. Daarbij onheilspellend bassend: 'Don Gio-Vaaa-Ni!' (Probeer eens: Ber-Lus-Cooo-Ni!). Nu is de rechtbank het podium, want seks+macht+media= opera. En net als de hoofdrolspelers lusten wij als publiek er wel pap van. Vrees niet, er volgen altijd meer. Wat dat betreft gelden de woorden van Leporello aan de versmade Elvira net zo goed voor daders als slachtoffers. 'Je bent niet de eerste en je zult ook niet de laatste zijn.'

undefined