'Als dit mensen afschrikt, zijn ze het niet waard te leren kennen'

Naam

Priscilla de Vos

Leeftijd

26

Sport

Voetbal

Plaats tatoeage

Linkerarm

'Ik heb een tattoo sleeve op mijn linkerarm: van boven tot onder staat die vol met tatoeages. Een paar jaar geleden zei ik: 'Ik ga alleen voor kleine tatoeages en zal nooit een grote nemen.' Maar op een gegeven moment wilde ik er zó veel.

'Die sleeve is nu een half jaar af. Het was mijn laatste tattoo tot nu toe, in totaal heb ik er zeven. Ik vind mijn sleeve vrouwelijk. Onderin is het drukker, bovenin is het minder vol. Bij mannen staat er vaak meer, ook doodshoofden en zo.

'Alles wat er staat, heeft een betekenis. De diamanten staan voor kracht en onoverwinnelijkheid. De '9', voor de positie van spits, waar ik de meeste tijd sta. De twee vrouwentekens aan elkaar zijn omdat ik op vrouwen val. Dat staat aan de binnenkant van mijn arm, zodat niet iedereen het kan zien. Al schaam ik mij er niet voor. Dat is wie ik ben. Rond mijn 16de kwam ik erachter, maar ik heb me er nooit onzeker over gevoeld. In het voetbal is het natuurlijk normaal.

'Ik stotterde vroeger erg. In de puberteit is dat lastig, al ben ik nooit gepest. Ik was een lief meisje, maar ook een rouwdouwer. Ik voetbalde samen met de jongens. Ik heb een korte cursus gedaan om het stotteren te verhelpen. Daarna zeiden ze dat ik een jaar lang als een robot moest praten. Dat past niet bij mij. Ik ben juist enthousiast. Toen dacht ik: dan maar Priscilla de stotteraar. Nu heb ik het redelijk onder controle. Het gaat goed als ik relaxt ben.

'Aan de binnenkant van mijn sleeve staat Be Yourself. Ik vind het belangrijk dat je jezelf blijft, wat er ook gebeurt. Het is nooit de bedoeling dat je opvalt in een groep. Als je eruit springt, ben je een negatieve factor. Ik ben soms luidruchtig. Ik kan bijvoorbeeld hard lachen terwijl een ander het subtiel doet. Ik ben tussen mijn 18de en 20ste drie keer uit een team gezet omdat ik niet wilde veranderen. Bij het Nederlands elftal, bij Jong Oranje en bij ADO. Bij Telstar gaat het nu al zes jaar goed.

'In het veld ben ik een harde, anders dan in het echte leven. Tijdens een wedstrijd ga ik dwars door je heen, als ik maar kan winnen.

'Door die tattoo denken mensen dat ik een stoer wijf ben. Maar ik ben best een softie. Sinds ik profvoetballer ben, werk ik voor de sponsor. Hiervoor werkte ik in de kinderopvang. Daar zijn zichtbare tatoeages verboden, dus als ik daar weer ga solliciteren, doe ik dat in de winter. Dan weten ze hoe goed en leuk ik ben met kinderen. Als ik dan in de zomer een kort shirtje aan doe, sturen ze me maar weg, of ze accepteren me.

'Als dit mensen al afschrikt, zijn ze het niet waard om te leren kennen. Ik heb genoeg lieve vrienden en familie om me heen. Daardoor boeit het me niet wat anderen vinden. Dit is waar ik trots op ben. Uiteindelijk blijf ik hetzelfde.'

undefined