Als Bush het meent, is Mars niet ver

Okay, we gaan dus naar Mars, in 2030, hopen we, misschien iets later. Maar toch, we gaan. Een president van de VS die Star Trek-achtige fantasieontvouwt, daar weten de internationale weekbladen wel raad mee. TIME gloeit negen pagina's lang van opwinding, inclusief prachtige graphics, tijdbalken en foto's, terwijl het Duitse Focus zich iets nuchterder opstelt, gevoed door een ruimtevaartprofessor uit Mn die de kans op succes 'zeer gering' acht.

TIME dus maar. Het blad laat niet alleen een keur aan experts aan het woord, maar analyseert tevens het werk van de NASA in de voorbije veertig jaar, om op basis van die informatie een kansberekening te maken. Conclusie: het kan. Maar willen we het?

Bij NASA brandt het vuur weer als in de jaren zestig, toen de maan lonkte. Heimelijk dromen ze sindsdien van Mars. Al jaren is zelfs een gebouw op het Johnson Space Center in Houston ingericht als een 'soort Mars-station', maar geen autoriteit die daar tot vorige week over durfde spreken. Wie de Space Shuttle niet in de lucht kan houden, begint natuurlijk niet over Mars.

Nu meldt NASA trots dat Gebouw 29 de komende jaren geheel bedekt zal worden met vulkanische as van Hawaii - de materie die de meeste gelijkenis vertoont met de bodem van Mars - waar astronauten gedurende zeshonderd dagen aaneen getraind kunnen worden voor dissie.

Te duur? Bijna dertig jaar wachten?

Welnee, zeggen experts, als we willen kunnen we over tien jaar op Mars staan. Bruce Murray, oud-directeur van NASA. 'Het is geen financi kwestie. Het budget van NASA hoeft niet drastisch omhoog. De enige vraag is of we gefocused kunnen blijven.'

Alle experts in TIME beamen dat. De NASA van nu, die zich bezighoudt met tientallen projecten tegelijk, moet weer de NASA van de jaren zestig worden, toen alleen de maan telde. 'Alle kennis en techniek de we nu hebben, hebben we vergaard tussen 1961 en 1973', zegt Robert Zubrin, een van de projectleiders voor Mars-onderzoek. 'Versnippering leidt tot niks, we moeten doel hebben.'

Zo druipt de ambitie, de wil en de trots van de pagina's, hetgeen niet wil zeggen dat TIME de hindernissen onbesproken laat, of wegwuift. Integendeel, het blad ziet talloze knelpunten, maar vindt keer op keer bij ruimtevaartdeskundigen een oplossing. Zeven maanden reistijd? Kom nou, over tien, twintig jaar of dertig jaar kennen we 'plasma-stuwing' - veertig dagen en je bent op mars.

Eigenlijk maken de pioniers van NASA zich maar over ding zorgen: dat het een verkiezingsstunt is van Bush. Gevreesd wordt dat de president na herverkiezing tot het inzicht komt dat een retourtje Mars wel erg duur is en vervolgens het hele project afblaast.

Maar uitgerekend op dat punt wil Focus de ruimtevaarders nog wel een hart onder de riem steken. Via Mars, meent het Duitse blad, hoopt Bush zijn plaats in de geschiedenis veilig te stellen. Als over dertig jaar Irak goeddeels vergeten is en een mens voet zet op Mars, zal de wereld moeten erkennen: Bush had gelijk.