Alles wat Ruud Lubbers zegt, is voor het publiek oké

Lowlands is nog jong, de gezichten onvermoeid, de zomer nog niet verj aagd en met het eerste bier in de hand staan ze in de rij voor een blauwe tent, de feestgangers. Evengoed hadden ze op het gras kunnen liggen of zich opwarmen voor The Polyphonic Spree, maar de jeugd heeft vrijdagmiddag een ander doel: Ruud Lubbers, die college gaat geven over globalisering en daarmee een tent weet vol te krijgen. Hoe kan dat?

'Ach', zegt Sander Wolters (25), de student wis-en natuurkunde die is gekomen voor The Prodigy, de horror-rock van Marilyn Manson en de postmoderne Britpop van Kaiser Chiefs. 'Ik heb het hele weekend nog tijd voor de muziek. Even wat aandacht voor de internationale politiek moet kunnen.'

Hij komt niet voor het fenomeen Lubbers, maar voor de inhoud. 'Ik merk het op de universiteit: milieu en integratie, daar zijn jongeren heel actief mee bezig.'

Dan barst, geheel in de stijl, een joel-applaus los. Enthousiast klinkt 'Ruud-je, Ruud-je, Ruud-je' en daar verschijnt de voormalige minister-president. De jeugd gaat staan, stampt met de voeten op de grond. Het is een ontvangst als was hij de paus in Keulen.

Drie kwartier blijft zijn publiek vervolgens stil en in die tijd vertelt de voormalige Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen hoe hij, als 'bedrijfsman' en 'jonge huisvader' in Rotterdam, al vroeg de nood van de natuur inzag ('De foto's van mijn kinderen hoefde ik niet te ontwikkelen, dat deed je gewoon in de Maas – gelach) en hoe hij daar vervolgens als eerste minister het nodige aan deed, wat leidde tot het Nationaal Milieubeleidsplan, eind jaren tachtig. Hij praat over de Club van Rome (1971), de oliecrisis (1973) en de milieuconferentie in Rio de Janeiro (1992), over Gorbatsjov en diens Green Crossmilieubeweging en over het Earth Charter (2000).

De boodschap: Ruud Lubbers keert zich tegen het korte-termijndenken van door verkiezingen opgejaagde politici, door winstbehoefte gedreven bedrijfsmensen en soundbites-najagende media. Hij roept ze op duurzaam te gaan denken. 'Soms zijn we in Nederland verkrampt en angstig bezig.'

Alles wat hij zegt, is voor zijn publiek oké – ook al spreekt Lubbers weinig concreet en wordt er gezucht als hij over het jubileum van koningin Beatrix begint. 'Het was gewoon goed', zegt Sander Wolters na afloop. 'Hij zet je aan het denken over de verantwoordelijkheid die mijn generatie heeft. Hier kan ik wel wat mee.'