Alles te koop: van een grote nep-tv tot één sigaret

Nu het eindelijk is gaan regenen, vallen er gaten in Ngong Road, mijnstraat. Zo stevig is het asfalt er immers ook weer niet. Maar als we tochmoeten schuilen, is het tijd van de weg af te gaan en te winkelen. Keusgenoeg in mijn straat. Over een paar kilometer verspreid ligt alles wat onshart begeert.

De consumentenstrooptocht begint bij de 'kiosk'. Zo heten de kleinecontainers, vaak geschilderd in het rood van sponsor Coca Cola, waar jevoor de kleine maar noodzakelijke boodschappen terecht kunt. Handig, zo'nplek vlak bij huis, die open is als je alles denkt te hebben, maar toch demelk vergeten blijkt te zijn.

Een kleine winkel denkt in kleine maten. Dus geen overmaatse pottenpindakaas, maar net dat beetje dat je nodig hebt. Ideaal ook voor devergeetachtige roker, die bij de kiosk eenvoudig één sigaret koopt en danhuiswaarts kan.

Maar grootschalig bestaat ook, in de Keniaanse hoofdstad Nairobi. Detwee bekendste supermarktketens, die beide hun filialen op Ngong Roadhebben, zijn Uchumi en Nakumatt. De eerste is noodlijdend, tot grootverdriet van de vele burgers die er aandeeltjes in hebben. De tweede opentpand na pand.

'Uchumi Hyper' staat er op Ngong een beetje verloren, een tikje eenzaambij. Toegegeven, je kunt er naast de supermarkt een kopje koffie drinken.En wie oversteekt naar het tankstation van de buren, kan voor pizza en kipterecht in een fastfood-restaurant. Maar een totaalervaring is het zekerniet.

Nee, dan Nakumatt. Het bedrijf heeft tegenwoordig zelfs de eer zijn naamte geven aan het winkelcentrum waarvan het het grootste onderdeel vormt.Zoals aan de rotonde met Dagoretti Corner, waar winkelcentrum 'TheJunction' beter bekend is als 'Nakumatt Junction'.

Een kleine anderhalf jaar geleden ging het open. Dat wil zeggen,Nakumatt opende alvast zijn supermarkt, met het oog op de kerstdrukte dieerna zou losbarsten. De klanten stroomden binnen, terwijl overal elders inhet winkelcentrum nog geboord en getimmerd werd om de zaken op orde tekrijgen.

Dat laatste is meer dan gelukt. The Junction kan zich met rechtNairobi's modernste 'shopping mall' noemen. Dat daarachter niet alleen eennijvere Keniaanse, maar ook een rijke Zuid-Afrikaanse hand schuilgaat, iswel duidelijk. Wie de entree-hal doorgaat, loopt vanzelf in de fuik van 'NuMetro', een multimediawinkel.

De Keniaanse middenklasse kan hier terecht voor een redelijk rijkassortiment aan Engelstalige boeken, maar ook dvd's en cd's, waarvan demeeste rechtstreeks uit Zuid-Afrika zijn geïmporteerd. Opvallend groot isde sectie bijbels en religieuze literatuur. Het woord Gods gaat er hier nogaltijd goed in.

De seculierdere klanten, voornamelijk jongeren, gaan bij Nu Metro detrappen op om een van de filmzalen te betreden. Het aanbod is doorgaansHollywood of Bollywood, het laatste vooral voor de Kenianen van Indiaseoorsprong.

Winkelen wordt natuurlijk nog leuker als er na afloop iets gegeten engedronken kan worden. Op Ngong Road kom je dan al gauw bij 'Java' terecht,een Amerikaans-Keniaanse keten van restaurants met uitstekende maaltijden,voor betaalbare prijzen, plus een doorgaans zeer vriendelijke bediening.

Een Nederlandse vriend van me zag ik ooit bij Java van een café lattegenieten. De milkshakes mogen er ook zijn. En wie er de quiche bestelt,met salade en friet, zal een volgende keer om niets anders meer vragen.

Wacht, we moeten nog naar Nakumatt, voor de echte boodschappen. Ook wieweinig nodig heeft, zal graag een winkelwagentje nemen, al is het maar omop de stang te kunnen leunen. Voor een stukje zeep in pakweg rij 11-B moetimmers een end gelopen worden. Ook zijn de rijen voor de kassa's vaak lang.

Daar staat het enorme aanbod tegenover. Wie aan Kenia denkt als aan eenarm land, heeft volkomen gelijk. Maar ook arme landen hebben hun stedelijkemiddenklasse. In Nairobi, zoals in Nakumatt, hoeft die groep van desamenleving zich weinig te ontzeggen. Tenzij men uit is op dertigverschillende soorten pindakaas.

Van magnetrons tot luxe cadeaupapier, met daartussen uiteraard alledenkbare levensmiddelen: in Nakumatt is het te vinden. In de supermarkt kunje je laten verleiden tot de aanschaf van pseudo-Franse kaasjes of eenvolkomen nep plasmatelevisie voor ongeveer 200 euro, die niet meer laatzien dan steeds dezelfde foto.

Maar wie in de volle winkelwagentjes kijkt, ziet toch opvallend veelUnga, het goedkope maïsmeel waarop elke basismaaltijd berust. Volgeladengaat het huiswaarts.

Oeps. De melk vergeten!

Kees Broere