'Allemaal lulkoek wat Opstelten verkondigde'

Piet Doedens (71) kreeg er kromme tenen van. Vol ongeloof bekeek de voormalig topadvocaat op 18 maart het Kamerdebat over de 'witwasdeal' tussen Fred Teeven en zijn ex-cliënt, Cees H. Voor het eerst reageert hij op de uitspraken van de minister. 'Het was allemaal lulkoek wat Opstelten verkondigde. Het was liegen en omzeilen. En de Kamer slikte dat.'

Cees H. was veroordeeld als een van de leiders van het drugskartel Octopus. Het Openbaar Ministerie, bevreesd voor de opkomst van Nederlandse drugsbaronnen, wilde een voorbeeld stellen en hem 'plukken' voor een half miljard gulden. De ontnemingszaak, halverwege de jaren '90, liep uit op een juridisch steekspel dat in het voordeel van de crimineel werd beslist. Toenmalig officier Fred Teeven wilde het op een akkoordje gooien en trof een schikking met H. Een overeenkomst die tot op de dag van vandaag omstreden is.

Waar slaat Opstelten de plank mis?
'Waar niet, kun je beter vragen. Zijn antwoorden op Kamervragen waren een aaneenschakeling van fouten en misleidingen.'

Opstelten zegt dat het OM 1,25 miljoen gulden overmaakte. Dat klopt niet?
'Ik heb de overschrijving hier voor me. Op 10 september 2001 heeft het OM bijna 5 miljoen gulden overgemaakt naar de derdengeldrekening van mijn kantoor. Ik heb er vervolgens voor gezorgd dat het op de rekening van mijn cliënt kwam.'

Dus de minister spreekt niet de waarheid?
'Hij kan in ieder geval niet rekenen en zijn ambtenaren ook niet. Op vier coderekeningen bij twee banken in Luxemburg, Banque Générale du Luxembourg en een filiaal van de Nederlandse bank Van Lanschot, stond 6 à 7 miljoen van Cees H. waarop justitie beslag had laten leggen. Opstelten beweert dat het bedrag ten tijde van de beslaglegging is geslonken tot 2 miljoen. Ik ben maar een eenvoudige boerenlullenadvocaat, maar als ik daar als Kamerlid gezeten had, daar in die slaapkamer, had ik op zijn minst gevraagd: hoe kan dat? '

Hoe kan dat?
'Het kan niet. Volgens Opstelten is een Belgisch pand van H. verkocht. Dat klopt, maar dat was nog geen miljoen gulden waard. Hij foezelt maar wat. Als je geld bij een goeie bank neerzet, gaat het groeien.'

Die waardedaling zou blijken uit 'nader financieel onderzoek'.
'Er is helemaal geen onderzoek geweest, dat staat letterlijk in de schikkingsovereenkomst. Belachelijk.'

Doedens voelt zich gedwongen te reageren op de ophef rond de witwasdeal. Advocaat Jan-Hein Kuijpers, H.'s huidige raadsman, wordt in zijn beleving door Teeven en Opstelten weggezet als een leugenaar, omdat hij op tv heeft gezegd dat justitie maar een schijntje van H.'s vermogen heeft geïnd. 'Kuijpers werkte destijds voor mij', zegt Doedens. 'De deal is gesloten op mijn briefpapier. Als ze hem beschuldigen van liegen, beschuldigen ze mij impliciet ook. Dat pik ik niet.'

De advocaat heeft het bankafschrift van de overschrijving uit de archieven van zijn toenmalige boekhouder opgediept. Op uitdrukkelijk verzoek van H., die rust wil, wordt het niet geopenbaard. Diverse Kamerleden zeiden tijdens het debat al dat ze de antwoorden van de minister wantrouwen. Ze hadden 94 vragen gesteld.

Wat had de Kamer nog meer moeten doen om de waarheid boven tafel te krijgen?
'Het debat kwam heel snel na de uitzending van Nieuwsuur waarin de deal ter sprake kwam. Dat was goed voor Opstelten. Kamerleden hadden weinig tijd zich goed voor te bereiden. De vragen waren niet erg zakelijk. Ze weten dat de antwoorden onjuist zijn, maar slikken het voor zoete koek. Bepaalde belangrijke stukken worden niet getoond onder het mom van staatsgeheim. Trots ben ik hoor, dat mijn correspondentie met Teeven staatsgeheim is, dan heb je het gemaakt in het leven. Maar het is allemaal verhullen natuurlijk. De Kamer had moeten voorstellen dat een commissie van fractievoorzitters de documenten in vertrouwen mocht inzien. Maar dat kunnen onze volksvertegenwoordigers zelf niet bedenken.'

Hoe kan die schikkingsovereenkomst veertien jaar na dato ineens uitlekken?
'Zowel H. als Teeven heeft in het boek dat ik onlangs publiceerde, De waarheid bestaat niet, te openhartig over deze deal verklaard. Als ik daar als raadsman van H. of Teeven bij had gezeten, zou ik hebben geadviseerd: pas een beetje op je woorden.

'Daar komt bij dat Teeven niet in alle geledingen even geliefd is. Hij liet mensen soms vallen als een baksteen. Ik heb wat rechtszaken met hem gedaan waarbij hij anderen de klappen liet opvangen en er zelf als een aal tussendoor glibberde. Ik heb eens een zaak gedaan over douaniers waarbij onder zijn leiding valse processen-verbaal waren opgemaakt. In een zaak met verdachte ramkrakers had hij zijn ondergeschikten bij de Criminele Inlichtingen Eenheid de opdracht gegeven te zwijgen. Ik heb Teeven toen nog opgeroepen als getuige, hij kreeg een kop zo rood dat ik dacht: hij zal het toch niet aan zijn hart krijgen? De hele zaak klapte door dat zwijgen ineen; het OM werd niet-ontvankelijk verklaard.'

In het contract is opgenomen dat het Luxemburgse geld van H. via het Openbaar Ministerie naar hem werd overgemaakt. Volgens Opstelten was dat op aandringen van de Luxemburgse autoriteiten.
'Ook niet waar. Wij hebben dat destijds uitonderhandeld. Ik wilde natuurlijk geen geld op mijn rekening hebben waar ik later gedonder over kon krijgen, ik ben niet achterlijk. En ik ging ervan uit dat, als justitie geld naar mij overmaakt, ik dat in vol vertrouwen onder mij kan nemen. Op zich geen gekke gedachte lijkt me.'

En zo was het criminele vermogen van H. meteen wit.
'Het lijkt me niet dat justitie zwart geld overmaakt.'

Waarom denkt u dat Teeven die deal heeft gemaakt?
'Geen idee. Ik was er in zijn positie nooit mee akkoord gegaan.'

Het geeft aanleiding te denken: daar stond vast iets tegenover. Er wordt gesuggereerd dat H. belastende verklaringen tegen anderen heeft afgelegd.
'Dat is niet zo. Het was vrij simpel: justitie kreeg 750 duizend gulden, de rest ging via het OM naar mijn cliënt. En hij kreeg gratie. Als ik het nu teruglees, begin ik bijna aan mezelf te twijfelen en denk ik: wat ben ik eigenlijk ongelofelijk knap, hè?'

'Ik heb trouwens wel meer ongeloofwaardige deals gesloten met justitie. Bijvoorbeeld met drugshandelaar Charles Z. Justitie eiste 24 miljoen euro en ging uiteindelijk akkoord met een aanbetaling van zes ton. Ik zal u vertellen: toen klapperde ik met mijn oren, net als bij de deal met Cees H.'

Wat heeft u het meest gestoord aan dit hele gebeuren?
'Opstelten, Teeven en ook andere ministers; ze hebben kennelijk zoveel te verhullen. Of het nou staatsgeheim is of modus operandi zoals Plasterk het noemt - plak er een etiket op en verdomd, de Kamer slikt het.'