Alle info past op één chip

Maar waarschijnlijk maak ik me druk om niks. Immers, de gegevens komen superveilig ergens op een computer te staan. En we weten inmiddels dat als het om zulke belangrijke gegevens gaat, er altijd nog wel mensen zijn die deze data volledig kunnen beschermen tegen hackers. Of niet?

Ja maar, roept dan iemand, als opa zijn dagelijkse rondje door het park maakt, is het toch fijn als het ambulancepersoneel of het ziekenhuis met één druk op de knop kan zien welke hartpillen opa slikt. Dan waag ik het op te merken dat internetverkeer niet altijd betrouwbaar is. Dat data niet 24 uur per dag en zeven dagen per week beschikbaar is.

Zo heb ik een elektronisch logboek. Op een internetsite hou ik nu al een half jaar bij wanneer en hoeveel medicijnen ik gebruik voor mijn hemofiliebehandeling. Bij een ernstig ongeluk kan men dan online zien hoeveel stolling nog moet worden toegediend. Nu heb ik dit half jaar al twee mailtjes ontvangen waarin stond dat het elektronisch logboek voor hemofiliebehandeling op zijn gat lag. Kun je een weekend niks invullen.

Gelukkig heb ik de oplossing. Ik heb namelijk anderhalf jaar als dierenambulancechauffeur gewerkt. Men neme een chip. Men plaatst hierop de benodigde info die de toesnellende hulpverlener nodig heeft. Vervolgens plaatst men de chip in een stevige armband - model polshorloge - zodat de chip beschermd is tegen water en magnetische stralen. Eigenlijk net zo iets als de SOS-talisman die ik al sinds 1976 draag. Men geve alle ambulances een chiplezer. En het ziekenhuis ook. Heeft men alleen nog een 9-volts batterijtje nodig om de chiplezer te activeren. Iedereen tevreden en erg handig bij een internetstoring.

Als iedere huisarts bij het voorschrijven van nieuwe medicijnen een update op de chip zet, dan weet iedereen nog wat opa slikt ook. Ook handig als opa naast hartklachten ook dementie ontwikkelt. Kan de beste man probleemloos zijn identiteitskaart vergeten.