Allbäck - Tomasson, koppel om jaloers op te zijn

`DIT wordt de publieksfavoriet', zegt Hans Westerhof.

Voor hem op tafel ligt een vel papier met daarop achttien spelers van tien verschillende nationaliteiten die in de eredivisie spelen en die de komende maand wel in Japan/Zuid-Korea actief zijn. Oké, er mag dan geen Zidane of Rivaldo tussen zitten, maar uit deze lijst valt zonder meer een virtueel Nederlands elftal te formeren dat het erfgoed van het echte Oranje met verve zou kunnen verdedigen. Met een beetje geluk is de kwartfinale haalbaar, meent Westerhof.

We hebben zelfs een sterspeler, zegt de coach. `Marcus Allbäck. Onomstreden. Zo compleet, scoort zo makkelijk. Hij is beter dan Van Nistelrooij toen die bij Heerenveen voetbalde.'

Allbäck speelt komend seizoen bij Aston Villa. Goeie club, zegt Westerhof, maar toch: als hij Allbäck was geweest had hij gewacht met tekenen bij een nieuwe ploeg tot ná het WK. Een goed toernooi spelen en de clubs staan in de rij. Zo denkt bijvoorbeeld Geert de Vlieger, de doelman van Willem II, er wel over. Westerhof, afgelopen seizoen coach van Willem II: `De Vlieger kan uit een hele serie clubs kiezen, maar hij wacht bewust het WK af. Die gaat straks zijn slag slaan.'

De Vlieger is dus ook een vaste waarde in ons elftal, zegt Westerhof. `Hij heeft niet voor niks de hele kwalificatiereeks bij België gekeept. De Vlieger heeft geweldige reflexen.'

Maar eerst gaan we onze voorhoede formeren. In de geest van de Hollandse school bouwt Westerhof ons Medelands elftal van voor naar achteren op, opdat we ons straks niet als een laffe counterploeg aan de wereld presenteren.

`We mikken op een stunt.' In Italië verklaren ze een coach die zo denkt voor gek, verzucht Westerhof. `Ach ja, Italianen spelen om niet te verliezen, wij spelen om te winnen.'

Ter illustratie verwijst Westerhof naar zijn ambtsperiode als directeur opleidingen bij Ajax. `Van de twintig talentjes die we jaarlijks uit de vier à vijfduizend pupilletjes selecteerden, waren meestal zestien jochies spits. Van die zestien bleef de allerbeste spits, de één-na-beste werd centrale middenvelder, de twee-na-beste vrije verdediger. En nummer zestien werd links- of rechtsback. In feite is dat de kern van onze voetbalcultuur.'

Vanuit die filosofie zetten we ook ons alternatief WK-elftal op. Goed, Allbäck dus in de spits. `En dan moet in zijn rug een speler komen die de diepte zoekt', zegt Westerhof. `Tomasson.'

Tevreden blik. `Wereldkoppel: Allbäck-Tomasson, daar zullen heel wat teams jaloers op zijn.'

Met Rommedahl en Lawal op de vleugels ontstaat vervolgens een voorhoede die met snelle combinaties de ruimtes kan benutten en bijna elke verdediging in verlegenheid kan brengen. Op de bank hebben we bovendien nog Ibrahimovic en Ikedia, voor het geval in de slotfase een doelpunt geforceerd moet worden. Ikedia moet mee, zegt Westerhof, al was het alleen maar omdat een speler met een zo rijk gevulde trucendoos het mondiale publiek niet onthouden mag worden.

`Aanvallend zijn we top. Hier kan Duitsland niet aan tippen', zegt Westerhof. Volgens de eredivisiecoach zijn er hooguit vijf landen die een betere voorhoede hebben. 'Argentinië, Frankrijk, Brazilië, Engeland en Italië. Eén van die ploegen wordt ook wereldkampioen.'

Nee, tegen die ploegen maakt ons team geen kans. `Argentinië en Frankrijk hebben alles. Techniek, kracht, snelheid, agressie. Die zullen ons op het middenveld wegdrukken. En niet alleen ons', zegt Westerhof.

Ons alternatief nationaal elftal moet het in de middelste linie doen met Trabelsi en Ono. `De grote wedstrijden worden op het middenveld beslist. Ik denk niet dat tegenstanders in die gevallen van ons zullen schrikken.'

Wat niet wegneemt dat Ono de wereld straks zou kunnen verbazen, meent Westerhof. `Hij is binnen ons elftal in elk geval boven alle twijfel verheven. Ono is dit seizoen een van de smaakmakers van de competitie geweest. Mooie speler, kan de openingen creëren. En met hem in de ploeg weten we natuurlijk zeker dat het publiek achter ons staat.'

Voor hetzelfde geld had Ono trouwens bij Ajax gespeeld, laat Westerhof zich plots ontvallen. Via sponsor Mitsubishi werd enkele jaren geleden een Japanse rechterspits aangeboden in Amsterdam, waarop Westerhof als directeur opleidingen van Ajax bij zijn destijds in Japan werkzame collega Pim Verbeek informatie in won over de betreffende speler. `Verbeek zei tegen me: laat die rechterspits maar zitten, er loopt hier een nog veel groter talent, Ono.'

Maar Ajax durfde de gok niet aan. Nu is Westerhof de eerste om te erkennen dat de Japanse middenvelder een verrijking is gebleken op de Nederlandse velden, maar dat wil nog niet zeggen dat zijn scepsis ten aanzien van het Japanse voetbal is verdwenen. Integendeel. Afgelopen weekeinde zag Westerhof bij het EURO-toernooi in Groningen het jeugdelftal van Japan en werden al zijn vooroordelen opnieuw bevestigd. `Hollen, draven, rennen en geen enkel improvisatievermogen.'

Westerhof: `Ono en Nakata, die bij Parma speelt, zijn uitzonderingen. Ik verwacht niet veel van Japan bij het WK. Na twee wedstrijden is de energie op en storten ze helemaal in. Ze mogen blij zijn als ze de tweede ronde halen.'

Dat mag voor ons virtuele Oranje niet zo'n probleem zijn, vermoedt Westerhof. `Voor landen als Mexico hoeven we niet bang te zijn. Maar we moeten ook niet de illusie hebben dat we de toppers kunnen verrassen. Onze aanval is twee keer zo goed als onze achterhoede. We zijn niet in balans.'

Veel keuze hebben we echter niet in defensief opzicht, stelt Westerhof vast. `Een goede verdediging heeft twee mandekkers, een opbouwer en een beest.' Die laatste rol zou vervuld kunnen worden door Stijn Vreven, maar aangezien hij niet is opgenomen in de Belgische selectie komt hij ook niet in aanmerking voor ons alternatieve Oranje. Zo valt de keus uiteindelijk op B gelund, Nikiforov, O'Brien en Rzasa. De coach zucht: `We zullen het er mee moeten doen.'

Aan O'Brien zal het trouwens niet liggen, denkt Westerhof. `Ik heb zelden een speler meegemaakt die zowel links als rechts zo compleet was. Een pure professional. Hij was als junior in Amerika met zijn vader al dagelijks bezig met skills, allerlei technische vaardigheden oefenen. Typisch zo'n Amerikaanse jongen die zich heilig had voorgenomen te slagen in een Europese sport.'

`Heel aardig elftal. Maar toch ook een wonderlijk elftal', zegt Westerhof. `Ik denk dat als dit team écht zou meedoen veel wedstrijden in 3-2 of 2-3 zouden eindigen. Leuk voor het publiek, zenuwslopend voor een coach.'

Hans Westerhof kijkt nogmaals naar het A4'tje dat voor hem ligt en concludeert dat het echte Nederlands elftal op nagenoeg alle posities sterker bezet is dan het alternatieve elftal dat hij nu heeft samengesteld. Het moet dus nog maar eens gezegd: `verdomd jammer dat we er niet bij zijn.'

Hoe heeft het toch zover kunnen komen?

Westerhof: `We hebben de hele kwalificatie-reeks gedacht: ach, het komt nog wel goed. Dat zit in onze volksaard. Steeds maar gegokt op de volgende wedstrijd. Inderdaad, dat is een vorm van zelfoverschatting. Of van onderschatting van de tegenstander. Dat breekt zelfs de beste ploeg een keer op.'

Als bankzitters selecteerde Westerhof de volgende spelers: Heintze (PSV/Denemarken), Edman (Heerenveen/Zweden), Ibrahimovic (Ajax/Zweden), Ikedia (Ajax/Nigeria), Stewart (NAC/Amerika), Vonk (Heerenveen/Zuid-Afrika), Pienaar (Ajax/Zuid-Afrika).