Akkoord raketschild op ongelukkig moment

In puur militaire zin mag dat waar zijn, maar wapens hebben ook vaak een politiek-strategische en psychologische dimensie. Dat dit het geval is, komt naar voren in de timing van de Amerikaans-Poolse overeenkomst over de plaatsing van een raketinstallatie in het plaatsje Redzikow. Daarover is langdurig en soms moeizaam onderhandeld. De doorbraak van eind vorige week heeft natuurlijk veel te maken met de gebeurtenissen in de Kaukasus.

De Poolse regering heeft uit de Russische strafexpeditie, die het niveau van een beperkte represailleactie tegen het Georgische militaire optreden in Zuid-Ossetië duidelijk te boven ging, kennelijk de conclusie getrokken dat extra rugdekking is geboden. De crisis rond Georgië zal ook de Amerikanen door het hoofd hebben gespeeld. In elk geval toonden ze zich bereid tot een extra handreiking die ze tot nu toe hadden afgehouden, namelijk de stationering van een batterij Patriot-afweerraketten, die wel duidelijk kunnen worden ingezet tegen een Russische aanval.

Hoewel met name de Poolse zorgen begrijpelijk zijn, moet ernstig worden betwijfeld of dit een verstandige, door de recente ontwikkelingen gerechtvaardigde stap is. Het is nog maar de vraag of het raketschild een effectief afweersysteem kan worden. Bij het testprogramma zijn tal van problemen aan het licht gekomen.

Daarbij komt dat het Westen zich in deze fase bovenal inspant om te voorkomen dat Iran een nucleair bewapende mogendheid wordt, die haar militaire potentieel tot in een wijde omtrek zou kunnen inzetten. Bij dit streven is de medewerking van Rusland als permanent lid van de VN-Veiligheidsraad van groot belang. In dat licht bezien vervullen de voorziene installaties in Polen en Tsjechië in dit stadium geen nuttige rol. Ze moeten hun werkelijke waarde nog bewijzen, ze moeten bescherming bieden tegen een gevaar dat nog niet bestaat, maar ze leggen wel een extra hypotheek op de toch al sterk verkilde betrekkingen met Moskou. Dat er op de keper beschouwd niet veel grond is voor de Russische zorgen en dat deze met geregelde inspecties ter plaatse verder kunnen worden weggenomen, doet daaraan weinig af.

Na het gebaar van solidariteit met Warschau is een gebaar van begrip richting Moskou op dit specifieke vlak geen overbodige luxe. Temeer daar het afweersysteem als geheel pas op z’n vroegst in 2012 operationeel zal zijn. Er is alles voor te zeggen in elk geval te wachten met de aanleg van de installaties in Oost-Europa en eerst te bezien of met versterkte diplomatieke en economische druk een mogelijke Iraanse dreiging alsnog kan worden afgewend.

Reageren? volkskrant.nl/commentaar