Afvloeien

En welke poot draait professor Diekstra intussen de universiteit van Leiden uit?

Ik was ons afkijkend wonderkind door alle commotie alweer bijna vergeten, maar bij stom toeval draag ik in het weekend - er was net een kwartier pauze tussen twee bulletins over Staatsen en Timmer - een doos oud papier van zolder, en wat valt er uit?

Een drukwerkje uit 1979 met de kop: 'Gescheiden ouders leren zichzelf te helpen.'

Ik bleef meteen op de trap zitten - zoals ik in voorbije jaren ook uren heb verdaan als ik in een nieuwe bovenwoning het behang van de vorige bewoners zou afkrabben, en in de derde krantenlaag gemengde berichten aantrof uit 1932 of nog langer geleden.

'Gescheiden ouders', las ik nu, 'kampen vooral met SOS-emoties: schaamte, ongelukkig voelen, schuld.'

En even verderop:

'Onze ervaring is, dat een groepsgewijze aanpak om gescheiden ouders te leren zichzelf te helpen, zeer effectief is.'

Ik bladerde door naar het eind van het pamflet om te zien waar het vandaan kwam.

Het bleek te gaan om een leergang Effectief Gescheiden Ouderschap ('kortweg EGO-cursus', stond er goeiig bij), gefundeerd 'op principes en technieken van de Rationeel Emotieve Therapie, ontwikkeld door dr. Albert Ellis en in Nederland geïntroduceerd door' - je raadt het nooit - 'dr. René Diekstra'.

Dat moet hij als bewijsmateriaal aan z'n curriculum vitae hebben toegevoegd toen hij indertijd naar dat hoogleraarschap dong.

Maar dat was natuurlijk niet het enige geweest.

Ik bladerde terug, en zag wat er - in 1979 dus al - nog meer was ontwikkeld en geïntroduceerd.

'Naast deze cognitieve, herstructurerende benadering van de emotionele problematiek', las ik, 'wordt uitgebreid aandacht besteed aan het leren van nieuw gedrag met behulp van de Cognitieve Assertieve Gedragstraining volgens de principes en technieken van dr. Arthur Lange, en volgens de vaardigheden zoals die te vinden zijn in de Gordonoudercursus.'

Niet eerder op deze gedenkwaardige zaterdagmiddag waren KNVB en Sport 7 zo ver uit mijn cognitiviteit weggezakt.

'Er wordt', zag ik staan, 'met groepen ouders gewerkt zoals in de NIP/PAO-weekends van dr. Hans Cladder en/of de weekend-workshops van het Nijmeegse Instituut voor Rationele Therapie van dr. René Diekstra.'

Ik weet niet waarom, maar ik moest ineens denken aan Dr. Oetker, dr. Pink en dr. Molkron (zat die indertijd nou in de tandpasta of in kattenvoer?), want dat komt er waarschijnlijk van als het verleden zich ineens dusdanig voor je opent dat je er vanzelf in valt.

'De cursussen worden verzorgd', las ik nog, 'door Peter Mulhuyzen die in Rationele Emotieve Therapie is getraind door dr. Richard Wessler van het Institute for Rational Emotive Therapy te New York en door dr. René Diekstra.'

Achttien jaar geleden al!

Niemand zal toen hebben durven voorspellen dat uitgerekend Leiden nog eens een leerstoel voor hem zou inrichten - maar ondertussen zal ons duidelijk zijn waarom straks duizenden psychologiestudenten op het Rapenburg te hoop zullen lopen om hun Artis te laten blijven.

Als het aan mij ligt maakt Renéetje trouwens een handdruk klaar waaraan Van Randwijck nooit heeft mogen tippen.