AFFICHE
'Er is maar één criterium voor een affiche. Of je nou een foto gebruikt of een schilderij of alleen maar letters, bij het kijken naar een affiche moeten je voetzolen gaan tintelen.' Met de computer bewerkte ontwerper Marten Jongema (1951) het schilderij dat de in society-kringen populaire Ans Markus vervaardigde...
Jongema ontwierp affiches voor de Boulevard of Broken Dreams, Toneelgroep Amsterdam, Paradiso, Amnesty International, Theatergroep Carrousel en de Nationale Opera Brussel. In 1992 ontving Jongema de Theater Afficheprijs en in Frankrijk zag hij deze zomer zijn affiches voor de dansgroep Jean-Claude Gallotta bekroond met de Savignac-prijs, vernoemd naar de ontwerper van, onder meer, spraakmakende Citroën-affiches.
Of hij foto's dan wel geschilderde beelden benut, is voor Jongema een 'seizoenskwestie'. Nooit verwijzen zijn affiches letterlijk naar het te spelen stuk. Hij geeft er een draai aan en prikkelt de kijker tot associaties. 'Alles in één beeld vangen is vrijwel onmogelijk, maar de kunst is met eenvoud een krachtig beeld op te roepen. Versnippering van beelden leidt tot versnippering van aandacht'. Als markant voorbeeld noemt Jongema het affiche dat Charles Loupot in 1929 maakte voor Le Café Martin in de Rue Joubert in Parijs. Op een oneindig lijkend leeg vlak ('Nooit zag ik een affiche waarbij wit zoveel kleuren oproept') staat niet meer dan een dampend kopje koffie. 'Als ik dat affiche zie, ruik ik de koffie en wil ik maar een ding: koffie.'
Hub. Hubben
