Adrie bouwt geen winnend parcours voor zijn zoons

Hij staat in de materiaalpost vol reservefietsen en kijkt zwijgend vanonder zijn petje toe hoe zijn zoons Mathieu en David passeren. De armen gevouwen voor de borst, dan weer achter op de rug of de handen gestoken in de zakken van zijn jack.

Het moet voor de familie Van der Poel alweer een hoogmis in Hoogerheide worden. Het is de Grote Prijs Adrie van der Poel en Adrie van der Poel (57) zelf, winnaar van onder meer de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race, tevens wereldkampioen veldrijden in 1996, ziet er hier op toe waar de dranghekken worden geplaatst, hoe de afzetlinten lopen en de paaltjes worden geslagen. Van zoon Mathieu (22) wordt verwacht dat hij hier zijn derde opeenvolgende zege gaat boeken. Zijn grote rivaal, de Belg Wout van Aert (22), had zich afgemeld met een knieproblemen. En wie weet wat David (24) kan klaarspelen.

Het loopt anders. Mathieu eindigt in het achterveld. Het is Lars van der Haar (25) die met ruime voorsprong als eerste over de finish fietst - niet voorziene balsem op maandenlang blessureleed aan de hamstrings. 'Een kleine pleister op een grote wonde', noemde hij het zelf. Hij waarschuwde meteen voor te hoge verwachtingen voor de WK, volgend weekeinde in Luxemburg. Voor hem blijven Van der Poel en Van Aert de favorieten. 'Ik weet dat ik goed ben, maar ik zal daar toch in een dienende rol voor Mathieu rijden.'

Kort voor de start begeeft Adrie van der Poel zich naar de pits. Dit is zijn domein, deze dagen, deze welvingen van de Brabantse Wal. Vertrouwd terrein: het is voor de zeventiende keer dat hij hier het parcours uitzet, de boerderij waar hij opgroeide lag op een boogscheut afstand. Toen hij hier in 2000 afscheid nam als actief renner, kwam het idee op er een jaarlijks evenement van te maken en hem de regie van het circuit te geven.

Hij ziet deze zondag hoe het veld aanvankelijk bij elkaar blijft. 'Het gaat snel. Het zal moeilijk zijn het verschil te maken.'

Het mooie is, zegt secretaris Jack Cats van de organisatie, dat hij niet alleen de architect is maar ook zelf de handen uit de mouwen steekt. Hij staat niet toe te kijken, hij sjouwt zelf met de hekken en plaatst stootkussens. Elke editie verzint hij wel weer een nieuwe variant in de ronde van zo'n drie kilometer.

In de wedstrijd zijn ze al weer drie ronden verder. Wordt het een massasprint? Van der Poel verwacht het niet. 'Pas nog, reden ze wiel aan wiel. Nu zit er vaak twee meter tussen. Dan denk je dat je mee zit, maar je zit op tien seconden.'

'Een strontparcours', noemde Mathieu het circuit vorig jaar, toen hij voor de tweede keer won. Dat was niet overdrachtelijk bedoeld: de Brabantse Wal is geliefd bij hondenbezitters. Volgens Adrie zat zijn zoon de organisatie alleen maar te stangen.

Lars van der Haar heeft een gat geslagen. Hij vertelt later dat hij niet van plan was om aan te vallen. Hij kijkt bij het passeren Van der Poel in de ogen en denkt het signaal te lezen: ga jij maar. De favoriet voor de dagzege laat het lopen. In de materiaalpost speculeert zijn vader over de terugval. Speelt hij verstoppertje met het oog op de WK? Moet hij gewoon passen? 'Misschien is hij er wel ineens, de laatste twee ronden.'

Hier mag de rol van Adrie van der Poel onomstreden zijn, sinds deze maand worden er kanttekeningen geplaatst bij zijn bemoeienis met parcoursen elders. Het was Niels Albert, de coach van Wout van Aert, die zich afvroeg of het wel kon dat Adrie ook meewerkte aan het WK-circuit in Bieles. Hij zou het parcours op maat van zijn zoon kunnen inrichten. Het kwam Albert meteen op een sneer van de nazaat te staan. 'Toen Wout wereldkampioen werd in Hoogerheide op het rondje dat mijn vader had uitgezet, hoorde ik niemand! Altijd klagen. Janker', twitterde Mathieu. Zelf zegt Adrie dat hij in Bieles geen enkele invloed heeft gehad op de obstakels en het traject. Hij voerde slechts uit wat de organisatie op papier heeft gezet.

Van der Haar rijdt zijn laatste ronde en vecht tegen gelukstranen. Mathieu van der Poel wordt op ruim twee minuten 24ste, zijn broer David 25ste. In de pits gooit vader Adrie een reservefiets over zijn schouder en beent terug naar de camper. Zijn analyse? 'Ik weet ook niet wat die jongen voelt.'

Mathieu verklaart op dat moment dat hij een offday had. Na zijn trainingsstage in Spanje had hij verwacht beter te zijn. Hij maakt zich geen zorgen over de vorm voor de WK. 'Ik heb dit liever nu dan volgende week.'

Misschien was er ook wel onbedoeld een boodschap aan het Belgische kamp: de rol van parcoursbouwers hoeft bepaald niet doorslaggevend te zijn.

undefined