Ab Klink

Dus hoe Maxime dat had gedacht, die totstandkoming van een eensgezind standpunt, is onduidelijk, nu je andersdenkenden niet meer middels marteling tot jouw denkbeelden mag bekeren en Ab Klink me ook geen chantabel man lijkt.

Elk normaal denkend mens zou, wanneer zijn collega-onderhandelaar in een brief van vijf kantjes de stekker eruit trekt, tot de conclusie komen dat het einde oefening is. Maar Maxime verklaarde woensdag monter dat hij nog hoop had. Wellicht is hij zo in de ban van dat woord, dat hij hoopt Klink en zijn medestanders Koppejan en Ferrier ertoe te bewegen zijn dealtjes met Wilders dan toch in elk geval te gedogen.

Zit er niet in. Ab Klink is van Goeree-Overflakkee, en daar houden ze niet van roomse fratsen.

De loyale partijman Ab Klink heeft het drie weken lang tegen heug en meug geprobeerd. Maar toen Wilders aankondigde dat hij de twee regeringspartners al tijdens de presentatie van het akkoord zou schofferen (‘Voluit op het orgel’, volgens Ab), was voor hem de maat vol.

Begrijpelijk. Je door Wilders laten gijzelen is één ding, maar om je nou tijdens de gijzeling ook nog eens tot op het bot te laten vernederen en door je gedoogpartner meteen voor gek te worden gezet, dat gaat ver.

Het vreemde is, dat zowel Verhagen als ook Rutte – hoe is het eigenlijk, met onze Mark? – de populistische toneelvoorstelling van Wilders wilden accepteren. ‘Hij raadde de collega’s aan om op dat moment maar een andere kant op te kijken en voorspelde dat de hoofden van de coalitiepartners rood zouden kleuren’, schrijft Klink. Je proeft de verontwaardiging: Wilders kaapt meteen het regeerakkoord en Verhagen en Rutte vinden het best. Als de dood dat de Rattenvanger nóg meer kiezers meelokt.

Volgens Geert Wilders klopt er niks van wat Klink schrijft, maar ik geloof Ab - ik vind de grote bek en het cynisme van Wilders zeer geloofwaardig geschetst.

Ab Klink is opgegroeid in de snackbar van Stellendam en zijn vader kluste ook nog bij in de Deltawerken. Daar, las ik in het fijne portret dat Gijs Herderscheê van Klink had gemaakt, ‘legde hij tegels’. Ik wist dat niet, van die tegels bij de Deltawerken - misschien noemen ze op Goeree-Overflakkee die loodzware bazaltblokken eufemistisch ‘tegels’ - maar in elk geval was vader Klink een mannetjesputter die met zijn ene hand een kroket rolde, met de andere een tegel legde en intussen een Gezang aanhief in de oude berijming.

Een ‘Bonder’ uit de Gereformeerde Bond, de strengste groepering binnen de oude Nederlands Hervormde kerk. Kun je van zeggen wat je wilt, maar niet dat ze a zeggen en b doen. Mensen zijn niet genegen tot gekonkel met het Woord: een kroket is geen gehaktbal en een akkoord is een akkoord en geen partituur waaruit iedereen zijn eigen valse deuntje kan spelen. Om dat normaal te vinden moet je uit Venlo komen of uit Maastricht - of uit Den Haag en een beetje de weg kwijt zijn.

Achter de bekendste deur van Nederland speelde zich gisteravond niet alleen een debat af over meedoen aan Bruin I, maar woedde een veel principiëler gevecht over de toekomst van het CDA en onder wiens leiding die zich zal ontvouwen.