Dit ben ikAbel van den Berge
‘Aan Frozen vind ik gewoon alles vervelend’
Elke week een portret van een kind in zijn of haar slaapkamer. Deze week: Abel van den Berge (8).
Met wie woon je?
‘Ik woon met mijn moeder Margot (43), mijn vader Lukas (45), mijn zus Eva (12) en mijn hond Puck in Amsterdam.’
Wat zijn je hobby’s?
‘Ik hou van treinbanen bouwen. Stoomtreinen vind ik erg leuk en ik verzamel modeltreinen, bijna allemaal van Thomas de stoomlocomotief. Ik bouw ook graag met Lego. Ik heb vandaag een minifiguurtje van Lego gekregen, dat was Dagobert Duck. Minnie Mouse, Mickey Mouse en Knabbel heb ik ook al.’
Wat is je belangrijkste bezit?
‘Mijn modeltrein van De Vliegende Schot, uit Thomas de stoomlocomotief. Mama vond die voor me in een kringloopwinkel in Engeland.’
Wat zou je later willen worden?
‘Ik denk treinmachinist, maar misschien ook bioloog. Dan wil ik net zo worden als Freek Vonk, want dan kan ik dieren onderzoeken. Ik hou best veel van dieren.’
Waar zou je graag naartoe willen op vakantie?
‘Italië, want daar is een huisje waar we vaak naartoe gaan op vakantie. Ik wil ook graag naar Amerika, want daar is een grote Jurassic World-ride. En ik hou heel erg van Jurassic World, ik heb alle vijf delen gezien.’
Heb je ook een lievelingsdier?
‘Een giraffe, want het is zo leuk dat die een lange nek en stippen heeft.’
Wat is je favoriete muziek?
‘Mijn favoriete liedje is My Songs Know What You Did in the Dark van Fall Out Boy.’
Wat vind je echt niet leuk?
‘Frozen. Ik vind daar gewoon alles vervelend aan. In Bambi bijvoorbeeld, wordt de moeder neergeschoten door jagers, dat is realistisch. Maar Frozen is niet realistisch: ze bouwt een ijspaleis. Wat?’
Waar ben je trots op?
‘Dat ik een keer vijfde was in een hardlooprace waar ongeveer honderd kinderen aan meededen. Ik begon in het midden, dus ik moest heel hard rennen om op de vijfde plek te komen. Achteraf kreeg ik een medaille, maar iedereen kreeg er eentje voor het meedoen.’
Waar zou je om kunnen huilen?
‘Als ik mijn favoriete knuffel kwijtraak, want die heb ik al bijna zes jaar. Hij heet Bert, want het is Bert van Bert en Ernie. Als ik ergens ga slapen, neem ik hem altijd mee. Ik kan niet slapen zonder Bert. We hebben het een keer getest: mama hield Bert de hele nacht vast en toen ze hem midden in de nacht teruggaf, kon ik pas slapen.’
