Hier kunnen we wel wennen
'We zijn maar een uitkijkpaal uit 1960', zegt manager Robert-Jan Piek van de Rotterdamse Euromast. Hij wil maar zeggen: er kan wat mankeren aan de twee luxe hotelsuites die sinds kort toegankelijk zijn voor betalend publiek....
Hij leidt ons Heaven binnen, een toepasselijke naam voor een erg mooie kamer op honderd meter boven de grond. De andere kamer heet Stars.
Piek legt uit wat de beperkingen zijn van het 45 jaar oudemonument. Enkel glas bijvoorbeeld in het panoramaraam, dat zich over de gehele lengte van de kamer uitstrekt. 'En dat mag je dus niet zomaar vervangen door dubbel glas.'
Tot tien uur 's avonds lopen voor dat raam 'gewone' gasten. Sommigen lijken moeilijk te kunnen kiezen: vergapen ze zich aan de Erasmusbrug en de rest van de Rotterdamse skyline, die zich op deze heldere avond majestueus presenteert, of draaien ze zich om en bekijken ze eens welke rijkelui de suite bevolken?
Nogal wat mensen kiezen het laatste. Dat doet vermoeden dat de folie, aangebracht om hotelgasten wat privacy te bieden, minder goed werkt dan de leiding hoopt. Een korte inspectie bewijst dat dat inderdaad het geval is. Gelukkig is er gedacht aan een meter of twintig gordijnen.
Nog een tekortkominkje: je hoort de wandelaars het panoramadek verlaten alsof ze door je kamer lopen.
Maar daarmee houden de nadelen op. De kamer is ruim, met een 'lounge-hoek' met designmeubilair, een secretaire en een kingsize bed. En, leuk detail, een paar mooie boeken over Rotterdamse architectuur.
Maar de bekroning is toch wel de slim ingerichte badkamer met jacuzzi: geschikt voor twee, en dan is er ook nog plek op de rand voor de bijgeleverde fles complimentary champagne: een liter Laurent-Perrier.
We genieten van het uitzicht, flûte in de hand, beseffen dat we hier makkelijk zouden kunnen wennen.
We eten in de brasserie. Daar wordt duidelijk wat er hier de afgelopen tijd allemaal veranderd is. Jarenlang sukkelde het Euromastrestaurant bergafwaarts, richting troosteloze kantine met ijzeren stoeltjes en formicatafeltjes.
Maar Jan des Bouvrie haalde vorig jaar de bezem door de inrichting, de kaart is danig opgefrist en het personeel heeft er duidelijk weer zin in.Toch zou het nog mooier kunnen, beseffen we. Stel dat je Stars of Heaven boekt op een zwoele zomeravond. Dan laat je roomservice een tafeltje dekken op het panorama-dek, dat na tienen immers toch je privé-balkon is.
We sluiten niet uit dat we dan nog een fles champagne laten komen. Gewoon op eigen kosten.
