Een kazige berg dood beest

Deze geruchtmakende ‘sandwich’ bestaat uit twee gefrituurde stukken kip als ‘broodje’, belegd met plakken spek, kaas, en een kwak mayonaise-achtige saus. ‘So much chicken, there wasn’t room for a bun’, luidt de slogan. Kijkt u vooral zelf even: www.kfc.com.

Het is werkelijk een prestatie om een product van drie soorten buitengewoon onheus bejegende diersoorten in één Frankensteinesk gerecht te combineren, maar het is ze gelukt.

Het voormalige Kentucky Fried Chicken veranderde zijn naam zo’n twintig jaar geleden in KFC, uit vrees dat klanten in een tijdgewricht van voedingskundige bewustwording afgeschrikt zouden worden door het woordje ‘fried’, maar is inmiddels blijkbaar tot inkeer gekomen: de consument is zó dol op frituur dat hij het bijgaande broodje er graag voor opgeeft.

De Amerikaanse pers spreekt er schande van, maar liefhebbers spreken op talloze blogs van ‘het beste vreten dat ik ooit in mijn muil heb gepropt’ en ‘ultieme verrukking op fastfoodgebied’.

Gedreven door journalistieke nieuwsgierigheid ben ik de Double Down gaan proeven. Hij bleek wat kleiner dan ik gehoopt/gevreesd had, maar hij was gelukkig/helaas nog véél zouter, vetter en sponziger dan ik had durven dromen. Een kazige berg dood beest met een krokant korstje, kortom: buitengewoon geil op een heel smerige manier.

Meng in een kommetje de mayonaise met de ketchup, augurk en ui. Wrijf de kipfilets in met ‘kipkruiden’ en (on)behoorlijk veel zout. Wentel ze vervolgens door bloem, daarna door losgeklopt ei, en tot slot door paneermeel. Bak het spek zachtjes uit in een koekenpan. Verhit een flinke laag olie in een andere koekenpan, en bak de kipfilets daarin bruin en gaar. Leg een kipfilet op een bord, daarop achtereenvolgens een plak kaas, het mayonaise-mengsel, het spek, nóg een plak kaas en de tweede kipfilet. Weersta de aanvechting sla of tomaat toe te voegen, en eet het ding beslist zonder broodje: als érgens voor geldt ‘less is more’, dan is dat wel voor deze goddeloze versnapering.