'Door toe te geven krijg je meer angst'

Dat is het loon dat Schouten heeft betaald voor zijn ingrijpen bij een vechtpartij tussen een paar meisjes op de kermis in Nijmegen. Hij is geschrokken, maar niet afgeschrikt. Een volgende keer zou hij het weer doen. 'Maar dan voorzichtiger.'

Afgelopen zaterdagmiddag was Schouten op de kermis in Nijmegen. Samen met zijn twee kinderen, een van 3 en een van 6, en het 8-jarig dochtertje van zijn vriendin. Ze waren er al de hele middag, ze stonden op het punt om naar huis te gaan. 'We hadden alleen nog een kaartje voor de draaimolen.'

De Nijmeegse kermis staat op twee pleinen, verbonden via een doorgang tussen huizen. Door die doorgang liepen Schouten en de kinderen.

Voor hem liepen een stuk of vijf tienermeisjes. Plotseling lag een van hen op de grond.

'Ik kon niet zien of ze viel, of dat ze ten val werd gebracht. Het volgende moment springt een van de andere meisjes op haar en begint haar te slaan en te trappen. Ontzettend agressief. Ik sta stil en roep: ''Joh, hou daar mee op. Stop ermee!'''

Het meisje kijkt geschrokken op en stopt inderdaad. Dan wordt Schouten op de rug getikt. 'Achter ons liep een groepje jongens, die had ik nog helemaal niet gezien.' Een van hen zegt: 'Waar bemoei jij je mee?'

Het was een jongen van een jaar of veertien, schatte Schouten, - achteraf blijkt hij zestien te zijn - een kop kleiner dan hijzelf. 'Ik zeg tegen hem: ''Joh, pleur op. Hier heb jij niks mee te maken.'''

Dat 'pleur op' was achteraf gezien niet zo verstandig, geeft Schouten toe. In Rotterdam, waar hij tot voor kort woonde, zou hij waarschijnlijk voorzichtiger zijn geweest. Maar in Nijmegen leven ze wat minder scherp op de snee, was zijn indruk. Bovendien was het een 'gewone' blanke jongen. 'Geen opgeschoten type. Niet iemand van wie je verwacht dat hij een mes op zak heeft.'

De jongen wordt kwaad: 'Tegen wie zeg jij pleur op?' Schouten sust: 'Ik hoef geen ruzie met jou', draait zich om en loopt weg. Twintig meter verder haalt de jongen hem in. 'Hij geeft me een zet en roept: ''Wie moet hier nou oppleuren?'' Ik duw terug en zeg: ''Nou moet je maken dat je wegkomt, anders vermorzel ik je.'''

'Ik draai me om en op dat moment steekt hij me in de rug. In een flits pak ik de pols van de hand waarmee hij het mes vasthoudt. Zo staan we even. Op de achtergrond zie ik een van de andere jongens, ook met een mes. Die wordt in bedwang gehouden door een kermisexploitant.' Een stuk of tien mensen kijken toe. 'Ik denk: wat is hier aan de hand?'

Na een bevroren seconde trekt de jongen zich los en loopt weg. Schouten gaat terug naar zijn kinderen.

In een opwelling loopt hij, mét de kinderen, achter de jongen aan. 'Ik had een soort adrenalinestoot. Ik voelde wel iets warms op mijn rug, maar ik had niet in de gaten dat ik zo gewond was.'

Met zijn mobiele telefoon alarmeert hij de politie. Een paar straten verder wordt de jongen gearresteerd. Pas in de ambulance dringt de ernst van de situatie tot Schouten door. 'De vrouw van de ambulance schrok zich rot. Het bloed liep over mijn enkels. Ze gaf meteen groot alarm.'

Hij gaat meteen aan het infuus. Achteraf blijkt het nog mee te vallen. 'Het mes is tussen de milt en de longen doorgegaan. Alleen spieren zijn geraakt.' Dinsdag is hij uit het ziekenhuis ontslagen. Hij loopt nog wat moeilijk. 'Het voelt alsof ik een spier heb verrekt.'

Schouten is zelf met zijn verhaal naar buiten gekomen. Juist omdat hij wil dat mensen zich niet laten afschrikken door zijn voorbeeld. 'De volgende dag stond in de krant: ''Sussen kermisruzie kost man bijna leven.'' Als mensen zoiets lezen, denken ze helemaal dat ze beter niets kunnen doen.

'Maar als je daaraan toegeeft, krijg je juist méér angst op straat. Ik vind dat je moet blijven optreden als je iets ziet gebeuren dat niet door de beugel kan.' Als meer mensen in Nijmegen zich ermee hadden bemoeid, was er waarschijnlijk niks gebeurd, zegt Schouten. Dat niemand zich daartoe geroepen voelde, vindt hij 'jammer'.

'Ik kom uit Rotterdam, waar ik heb gewoond op de Heemraadsingel, geen rustige buurt. Maar daar hebben we met de bewoners en stadswachten gezorgd dat de wijk weer leefbaar is geworden. Veiligheid op straat is er als je er zelf voor staat.'

De jongen die Schouten stak, is gearresteerd en zit nog vast. Hij zal een flinke straf krijgen, denkt Schouten. 'Ik ben niet haatdragend. Ik vraag me af hoe die jongen er weer uitkomt. Heeft hij wat geleerd, of heeft hij in de bajes juist de kneepjes van het vak geleerd?'

Achteraf heeft niet de steekpartij de meeste indruk bij hem achtergelaten, maar het meisje dat de ander aanviel. 'Die was zo agressief, van haar ben ik echt geschrokken. Ik zou me er wel sterk voor willen maken dat zij wordt aangepakt.' Maar het slachtoffer, voor wie Schouten ingreep, heeft geen aangifte gedaan.