Creatieve ‘Goliath’ Gerard Wijnen van architectenbureau De Twee Snoeken

Carnaval was niet aan Bosschenaar Gerard Wijnen besteed. ‘Ik heb maar één foto van hem gevonden in een boerenkiel’, zegt zijn zoon Miel Wijnen. Gerard Wijnen hield meer van het Franse chanson dan van de kraker Bij ons staat op de Keukendeur van de Twee Pinten.

Hij vertaalde alle liedjes van de Franse chansonnier en poëet Georges Brassens in het Nederlands en zette er een aantal op een elpee en cd.

Maar Gerard Wijnen zal vooral worden herinnerd als de architect die de ideeën van de benedictijner monnik en architect Dom Hans van der Laan vorm gaf in vele gebouwen in en rondom Den Bosch. Daarmee was hij grondlegger van de Bossche school.

Zijn architectenbureau De Twee Snoeken is nu uitgegroeid tot een software- en vormgevingsbureau met meer dan honderd mensen.

Behalve een zeer creatief persoon was Gerard Wijnen ook een zeer eigenzinnig mens met een uitgesproken mening. Door zijn postuur – een van zijn bijnamen was Goliath –, taalvaardigheid en humor kon niemand om hem heen. Maar hij was ook kwetsbaar en lief. Al in de jaren negentig kreeg hij een hartaanval waardoor hij het rustiger aan moest doen. Hij verbleef veel in zijn woning in Zuid-Frankrijk. Gerard Wijnen overleed 11 januari op 89-jarige leeftijd met twee architecten aan zijn bed.

Wijnen werd geboren in Den Bosch als jongste in een gezin van drie kinderen. Via hbs, mts en hts kwam hij op de Academie voor Bouwkunst terecht. Eind jaren vijftig trad hij in dienst van het architectenbureau Van der Laan, Hansen en Van Hal dat veel wederopbouwopdrachten in het getroffen Den Bosch had. Dit bureau omarmde de nieuwe inzichten van Dom Hans van der Laan, die op grond van wiskundige berekeningen (‘het plastisch getal’) de ideale woon- en werkruimte afbakende voor de 20ste-eeuws mens.

Gerard Wijnen begon in 1961 zijn eigen bureau, dat later vanwege de verhuizing naar het historische pand aan de Kruisstraat in Den Bosch De Twee Snoeken werd genoemd. Het bureau ontwierp het gemeentehuis van Oirschot, verschillende appartementencomplexen aan de Zuid-Willemsvaart en talrijke woningen. Hierbij speelden ruimtewerking en evenwichtige maatverhoudingen een belangrijke rol. Frank Verhallen van het Bossche theaterbureau Cabaretfirma was zo goed met Wijnen bevriend dat hij hem als zijn tweede vader zag: ‘Hij kon heel erg ontstemd zijn als hij bij verbouwingen, zoals die van het gemeentehuis van Oirschot of boekhandel Heinen in Den Bosch, niet werd ingeschakeld.’

Intussen vertaalde Wijnen ook het gehele oeuvre van Brassens – een tijdgenoot van de in Nederland bekendere Jacques Brel – die in de jaren vijftig in het Franse taalgebied grote bekendheid verwierf door liedjes met een bijzondere ritmiek en geëngageerde teksten.

Verhallen hielp hem als neerlandicus met de eindredactie. ‘Er waren vertalingen van Brassens werk, maar Wijnen vond dat de vertalers de intentie van die teksten niet goed hadden begrepen.’

In 2006 gaf hij zijn vertalingen uit in het boek De grote Eik. George Brassens compleet. Op de cd Saturnus nam hij de zang voor zijn rekening, terwijl zijn twee zonen Miel en Bart die in 2015 overleed – en de toen met zijn dochter Jet getrouwde Paul van Pelt meespeelden, naast Kees van Eijck op contrabas. Zijn vrouw Goof Wijnen ontwierp de cover.

Zijn andere zoon Aart Wijnen (hij had vier kinderen) vormt nu samen met Paul van Pelt de directie van De Twee Snoeken. Hiermee is ook het andere deel van zijn levenswerk behouden gebleven.