Bevallen in het ziekenhuis hoort niet

Daarom wil ik het verlossend woord spreken: ja, de thuisbevalling is beter dan de ziekenhuisbevalling en ja, bevallen zonder pijnstillers is flinker en stoerder dan met. Iedere vrouw weet dat in haar hart. Degenen onder hen die thuis een kind hebben gekregen, voelen zich heimelijk toch wel iets verheven boven de watjes die naar het ziekenhuis zijn gegaan.

Niet alleen weten zij zich onderdeel van een traditie die teruggaat tot Genesis, waarin vrouwen hun kinderen met smart moeten baren, ook is hun pijngrens de rest van hun leven opgetrokken tot ongeëvenaarde hoogten.

De voorstanders van de ziekenhuisbevalling kijken neer op het veelgeroemde kopje thee en de geneugten van het eigen bed waar de thuisbevallers terecht mee aankomen. Zij beroepen zich op de modernste technieken en doen alsof zij heel vooruitstrevend zijn, en alsof de thuisbevallers de vooruitgang tegenhouden. En dat terwijl men in landen als Amerika en Engeland jaloers naar onze traditie van thuisbevallen kijkt en van alles probeert om de boel juist uit het ziekenhuis te krijgen.

Natuurlijk, het allerbelangrijkste is dat het kind gezond ter wereld komt, waar dan ook. Maar wanneer er van tevoren een plek bepaald kan worden voor die gebeurtenis, zegt dat iets over de maatschappij waarin dat gebeurt.

Het hoort gewoon niet, bevallen in een ziekenhuis. Uit de tendens om bevallingen te medicaliseren, spreekt diepe minachting voor vrouwen. Die kunnen dat klusje na zoveel eeuwen plotseling niet meer alleen klaren, daar moet dokter bij helpen. Het is spijtig dat vrouwen die onzin zo langzamerhand zelf ook gaan geloven.

Een zwangere vrouw is niet ziek en bevallen hoort geen operatie te worden. Vrouwen die moeten bevallen, hebben meestal een heel goed instinct en dat kunnen ze thuis beter volgen dan in het ziekenhuis, waar men zich alleen maar op machines en weeënmeters verlaat.

Een kind ter wereld brengen doet ongelooflijk veel pijn. Maar niet zoveel dat je er gek van wordt. Pijn hoort nu eenmaal bij het leven. Wie iets wil presteren, moet pijn lijden, dat kan elke sporter bevestigen.

Afzien en keihard trainen zijn allemaal dingen die bewonderd worden wanneer het om een sportieve prestatie gaat. Maar bevallen mag opeens geen pijn meer doen. Pijnbestrijding hoort bij het moderne leven, pijn is iets ouderwets geworden. Dat hoeft toch niet meer, tegenwoordig!

Ik vraag me af of die pijnbestrijding bij een bevalling echt is om het die vrouw makkelijker te maken, of dat een schreeuwende en lijdende vrouw zo onaangenaam en aards is dat veel mensen er niet meer tegen kunnen. Is het niet heel vernederend om de geboorte van een kind met een door de ruggenprik vrijwillig verlamd onderlichaam mee te maken? Dat is geen vooruitgang, dat is zielig.

Het zou natuurlijk mooi zijn als we met keurig haar, een wit zijden nachtjapon aan en een enkel lieftallig kreetje de baby op de wereld konden zetten. Maar zo is het nu eenmaal niet. Bevallen betekent: terug naar de natuur, al willen we daar kennelijk zo weinig mogelijk aan herinnerd worden.