Amnesty vraagt om humaner asielbeleid
Mensenrechtenorganistie Amnesty International verlegt haar aandacht deze week van politieke gevangenen in verre dictaturen naar het Nederlandse asielbeleid. Als onderdeel van een wereldwijde campagne voor vluchtelingen verspreidt de Nederlandse afdeling van de organisatie 100 duizend voorgedrukte briefkaarten voor Nederlandse kamerleden, waarin om een humaan asielbeleid wordt gevraagd....
Van onze verslaggever
Jeroen Trommelen
AMSTERDAM
Met een televisiedocumentaire en tv-spotjes besteedt de mensenrechtenorganisatie aandacht aan de manier waarop in Europa in het algemeen, en in Nederland in het bijzonder, met asielzoekers wordt omgegaan. Het Nederlandse beleid steekt volgens Amnesty gunstig af bij dat van sommige andere Europese landen, maar is de laatste jaren sterk verslechterd.
'Nederland probeert zoveel mogelijk vluchtelingen van de grens weg te houden en glijdt daarbij regelmatig uit', zegt hoofd afdeling Vluchtelingen P. Catz van Amnesty. 'Vluchtelingen worden slecht gehoord, krijgen de kans niet om hun problemen uit te leggen en lopen daardoor soms een asielstatus mis.'
De kritiek van Amnesty is niet nieuw. De strijd tegen het restrictieve asielbeleid in Europa is volgens Catz echter verloren sinds er wetten over 'veilige' en 'derde' landen zijn aangenomen waardoor veel vluchtelingen hier niet eens meer kunnen komen. 'Dat verlies moeten we slikken. Voor een goed asielbeleid is het in zekere zin te laat. Maar met de internationale campagne wilden we toch meedoen.'
De makers van de televisiedocumentaire van Amnesty gaan nog verder in hun kritiek. 'Nederland schendt de mensenrechten van asielzoekers', concludeert eindredacteur en Amnesty-medewerker W. Offenberg naar aanleiding van de reportage Thuis iets te vrezen. De reportage wordt vandaag aan alle publieke en commerciële omroepen aangeboden en zal waarschijnlijk via NOVA te zien zijn.
In de documentaire wordt het verhaal verteld van een afgewezen Sudanese asielzoekster die twee keer in het vliegtuig naar Afrika werd gezet, twee keer terug naar Nederland werd gevlogen en ten slotte door justitie in Amsterdam op straat werd gezet. Offenberg: 'De schande van dit gesol wordt aan de kaak gesteld, want ongeacht de vraag of deze vrouw asiel verdient, zijn haar mensenrechten geschonden. En haar geval staat niet op zichzelf.'
De Sudanese vrouw was de enige van de dertig vrouwen uit opvangcentrum Hakuna Mattata in den Bosch die voor de camera haar verhaal wilde doen. In dit opvangcentrum verblijven op straat gezette asielzoekers. Vorig jaar hielp het centrum 156 vrouwen en kinderen aan onderdak, 120 van hen kreeg het opnieuw in de procedure. 'In al die gevallen was sprake van grove fouten tijdens de aanmelding, tijdens de eerdere procedure of van advocaten die niet doeltreffend hebben gewerkt', zegt de leidster van het opvanghuis.
Jaarlijks zet de vreemdelingenpolitie vele tientallen uitgeprocedeerde vluchtelingen op straat, omdat ze niet naar hun land kunnen worden verwijderd. In de asielcentra verblijven nog eens achtduizend afgewezen asielzoekers die volgens Justitie moeten worden verwijderd, maar in de praktijk (nog) niet kunnen worden uitgezet. Catz: 'Over die situatie heeft Amnesty een uitgesproken mening, die op de achtergrond bij deze campagne ook wel meespeelt. Maar met de opvang van vluchtelingen heeft de organisatie formeel niets te maken. Het is ons terrein niet.'
