Allemans vrienden

Hetero en homo waren lange tijd twee gescheiden werelden. Maar de mannen aan beide uiteinden van het seksuele spectrum groeien naar elkaar toe. Enerzijds is de hetero niet zo bang meer voor zaken die als gay kunnen worden beschouwd.

Dat begon twintig jaar geleden met de metroseksueel, die het concept mannelijkheid herdefinieerde. De hetero ging fitnessen, kocht designerkleding en smeerde zichzelf in met beautyproducten. Iedere man wilde David Beckham zijn.

Ook de homo heeft zichzelf opnieuw uitgevonden. Dankzij Grindr hebben ze de gaybars niet meer nodig om een date te scoren. De Reguliersdwarsstraat liep leeg. Een club die zich alleen op homo's richt, overleeft het niet. Homo's zijn grotendeels opgegaan in de mainstream. Ze sporten samen met hetero's, dragen dezelfde kleren als hetero's en gaan uit in dezelfde clubs. Hetero's en homo's durven elkaar zelfs een knuffel te geven.

Mark Simpson, de Brit die de term metroseksueel in 1994 als eerste opperde, zei dit jaar dat de metroseksueel zelfs is doorgeslagen naar de 'spornoseksueel', de heteroman die is geobsedeerd met zijn eigen spiermassa en het creëren van een pornowaardig lichaam. Uiterlijke concurrentie tussen hetero's is normaal geworden en ijdelheid is al lang geen zonde meer. Het is tegenwoordig ook niet raar om een andere man aan te raken of hem te complimenteren met zijn uiterlijk.

Geen wonder dat de 'bromance' - een samentrekking van brothers en romance; een intieme, niet-seksuele vriendschap tussen mannen - floreert. In Amerikaanse comedyseries als Scrubs en Entourage krijg je het gevoel dat de bromance een stoer, bijna geheim pact was, al heeft het ook iets hartverwarmends.

Als het voor hetero's nu geaccepteerd is een intieme, bijna kleffe vriendschap te hebben met een andere man, maakt het dan nog uit of de ander hetero of homo is? Bro's before ho's, ongeacht waar je je piemel in steekt.

Pepijn & Kevin

Beste vrienden Pepijn Schoneveld (28) en Kevin Hassing leerden elkaar negen jaar geleden kennen op de Toneelschool in Amsterdam. Kevin speelt vanaf augustus in het stuk The Normal Heart en Pepijn toert dit najaar met zijn cabaretshow Meneer Jongetje door het land.

Pepijn: 'Ik herinner me dat Kevin op een gegeven moment zei: Pepijn is mijn beste vriend. Toen dacht ik: ho ho, ik heb niet één beste vriend, maar meerdere.'

Kevin: 'Ik hecht veel waarde aan die term. Ik had lang een beste vriend, maar dat contact heb ik vorig jaar verbroken. Pepijn was dat toen eigenlijk al een tijd voor mij.'

Pepijn: 'Het moment dat ik dat ook dacht, was toen we in het Tate Modern in Londen stonden. O, wat mooi, zei ik. O, wat lelijk, zei hij. Toen dacht ik: wat mooi dat we vrienden zijn ondanks onze verschillende smaak. Toen zei hij: Jij denkt nu vast dat het ondanks onze verschillende smaak heel mooi is dat we toch vrienden zijn. Dan ken je elkaar echt goed.'

Kevin: 'Pepijn steunt me in alles. Hij zal nooit zeggen: dat moet je niet doen.'

Pepijn: 'Ik vind gewoon dat je je niet zo met anderen moet bemoeien.'

Kevin: 'In de homowereld zijn contacten soms vluchtiger. Maar jij neemt mijn relaties altijd serieus.

Pepijn: 'We hebben samen alle belangrijke momenten meegemaakt. Mijn vader is vorig jaar overleden, Kevins relatie ging uit. Ik heb wel eens tegen Kevin gezegd: ik ben soms bang dat je bij me weggaat. Je committeert je echt aan elkaar. Ik was jaloers toen hij een vriend kreeg. Ik dacht: nu deelt hij alles met iemand anders. Nu weet ik: relaties komen en gaan, vriendschap blijft.'

Kevin: 'Ik had begin dit jaar ruzie met een homovriend. Gerommel met een ex. Die vriend had me verraden. Dat gaat met Pepijn nooit gebeuren, zoiets kan nooit tussen ons komen.'

Pepijn: 'Ik koketteer erg met onze vriendschap. Misschien moet ik wat minderen, ik merk dat anderen er jaloers van worden.'

Kevin: 'Als je belt, zeg ik altijd: o, mijn beste vriend belt. My best friend for life.'

Pepijn: 'My best friend till the grave.'

Kevin: 'And then we go to heaven together. Hand in hand.'

Pepijn: 'Not to hell.'

Kevin: 'Because we are good boys.'

Gerbert & Ben

Gerbert Greven (43) en Ben Peters groeiden op in de Achterhoek en zijn ruim dertig jaar bevriend. Na hun middelbare school vertrokken ze samen naar Utrecht, deden twee opleidingen samen en zijn nu allebei grafisch vormgever. Ze wonen pal tegenover elkaar.

Ben: 'Ik ben deel van een tweeling, dus gewend dingen samen te doen. Eerst met mijn zus, later met Gerbert. We zijn een soort broers.'

Gerbert: 'Die een lange geschiedenis delen.'

Ben: 'Maar toen jij kinderen kreeg, waren we niet meer hetzelfde. Vroeger konden we makkelijk afspreken, nu moet je je zoons van school halen.'

Gerbert: 'Ons contact is wat meer hapsnap, ook omdat we tegenover elkaar wonen.'

Ben: 'Maar ik vind de kinderen ook een verrijking. Eddie (zijn partner, red.) en ik geven jouw jongens voor hun verjaardag altijd een dagje uit, dan gaan we naar de Apenheul of het museum. Als mensen denken dat ik hun vader ben, vind ik dat stiekem leuk.'

Gerbert: 'Ik kan gefascineerd kijken naar de concurrentiestrijd in relaties tussen twee mannen. Die gaan allebei erg op hun strepen staan. Dat is tussen mijn vrouw en mij geen issue.'

Ben: 'Grappig. Ik vind heterorelaties ingewikkeld. Ik heb soms het idee dat mannen en vrouwen elkaar niet snappen. Ik vind het ook apart dat de vrouw vaak het sociale contact overneemt van haar man. Gerbert is niet zo. Al zet Ilse altijd een bloemetje op tafel als wij terugkomen van vakantie.'

Gerbert: 'Op werkgebied hebben jij en ik trouwens wel concurrentie. We vissen in dezelfde vijver.'

Ben: 'Ja, als jij een mooi jaarverslag hebt gemaakt, denk ik: shit, had ik dat maar gemaakt.'

Gerbert: 'Net zoals we niet over seks praten, hebben we het ook niet over de werkpitches waaraan we meedoen. Je wilt toch niet van de ander verliezen.'

Ben: 'Als zelfstandige leunde ik in het begin te veel op Gerbert. Eddie en ik gaan binnenkort verhuizen. 3 kilometer verderop. Misschien is het wel goed voor onze vriendschap. Dan maak je weer echt tijd voor elkaar.'

Jorge & Josh

Jorge Antonio en Josh Martina zijn afgestudeerd aan het Lucia Marthas Institute for Performing Arts. De hevige competitie maakte hun vriendschap juist hechter. Vanaf september zetten ze hun opleiding voort in Amerika, Jorge in Los Angeles en Josh in New York.

Jorge: 'We zagen elkaar bij de audities. Ik vond dat Josh op Timor Steffens leek, een deelnemer van So You Think You Can Dance. Ze hadden dezelfde hanenkam.'

Josh: 'Nee, je zei: je bent echt gespierd. Je probeerde me te versieren.'

Jorge: 'Dus dat.'

Josh: 'Ik ben door mijn moeder en zussen opgevoed, dus ik ben niet bang om vrouwelijk te zijn. Ik ben geïnteresseerd in kleding, dansen, artistieke dingen. Veel hetero's denken dan dat je homo bent. Homo's doen vaak alsof ik er nog niet achter ben, die proberen dan toch wat. Zolang je echt een gesprek met me voert, zonder bijbedoelingen, maakt het me niet uit of je homo of hetero bent. Anders houd ik meer afstand.'

Jorge: 'Veel mensen zien alleen zijn mooie verschijning, maar ik zie de echte Josh. Hij kijkt ook door mijn excentrieke uiterlijk heen. Josh is nu familie. Als hij een plek nodig heeft om te crashen, kan hij bij mij in bed slapen zonder dat ik hem aanrand.'

Josh: 'We zaten soms wel tien uur per dag op school. Dan heb je elkaar echt nodig.'

Jorge: 'Ik ben iemand die maar doet en doet. Wetende dat ik de foute kant opga, duik ik er toch head first in. Josh kan goed rationaliseren. Hij fluit me terug en dwingt me na te denken.'

Josh: 'Maar Jorge gaat er helemaal voor, terwijl ik me te druk maak of ik alles goed doe. Ik hoef tegen hem niet op te scheppen, zoals bij veel heterovrienden. Dat zijn toch meer haantjes.'

Jorge: 'Onze kijk op daten en seks verschilt wel.'

Josh: 'Ik ben een soort wijf. Ik word altijd verliefd en ga dan heel moeilijk doen. Terwijl Jorge op zaterdagavond uitgaat en iemand mee naar huis neemt. En zondag weer.'

Jorge: 'Ik heb net een relatie van drieënhalf jaar achter de rug. Ik ben 22, so bring on the fun.'

Josh: 'Ik heb die behoefte minder. Omdat zowel homo's als vrouwen me versieren, denk ik vaak: laat me met rust.'

Jorge: 'O, wat heb je het toch zwaar.'

Sjaak & Ivo

Ivo Vegter (28) en Sjaak (29) kennen elkaar van een spelletjesavond. Ondanks hun verschillende interesses - Sjaak werkt bij een modellenbureau, Ivo heeft zijn eigen skatewinkel - zijn ze al drie jaar goede vrienden en gaan ze geregeld samen uit in Amsterdam.

Sjaak: 'Ivo is wat alternatiever, op een positieve manier. Ik zit in een wereldje waarin geld verdienen belangrijk is. Van al mijn vrienden verdient Ivo misschien het minst, maar hij is het gelukkigst. We halen ons geluk niet uit het drinken van dure champagne in een hippe bar. We gaan liever skaten in het park, of maken een kampvuurtje met vrienden. Dat hippieleven ben ik wel gaan waarderen.'

Ivo: 'Sjaak neemt me weer mee naar modefeestjes. Dat vind ik vet. Allemaal mooie mensen, allemaal gratis shit. Mensen die doen alsof het heel wat is, terwijl het eigenlijk niks voorstelt. Door Sjaak zie ik Amsterdam door andere ogen, ook dat hele gay-gebeuren.'

Sjaak: 'Als we samen uitgaan, is het bijna altijd in gayclubs.'

Ivo: 'Mijn heterovrienden staan vaak met hun biertje aan de bar, heel mellow. Als ik uitga, wil ik dansen en gek doen. Homo's doen nog tien keer gekker dan ik, waardoor ik me nog makkelijker laat gaan.'

Sjaak: 'Toen ik in het begin afscheid nam van Ivo, gaf hij me altijd een hand. Heel afstandelijk, niet aanraken. Dat wordt langzaam wat losser.'

Ivo: 'Ja, maar jij duwde ook echt je heupen naar voren.'

Sjaak: 'Dat gaat misschien automatisch. Als ik iemand knuffel, gebruik ik mijn hele lichaam.'

Ivo: 'Onze verschillen in geaardheid komen vaak op een grappige manier naar voren. Toen Sjaak net een bank had gekocht, moest ik hem helpen om die naar de vierde verdieping te sjouwen.'

Sjaak: 'Daar zie ik dan echt tegenop. Dat wordt takelen, denk ik. Maar Ivo zegt dan: o, dat doen we wel even.'

Ivo: 'Sjaak heeft dan even die vrouwenrol.'

Sjaak: 'We praten ook heel open met elkaar over seks. En heel gedetailleerd.'

Ivo: 'Ik moest daaraan in het begin wel wennen. Ik weet nog dat ik op een scherm in een sekswinkel twee mannen elkaar zag pijpen. Dat had ik nooit willen zien. Maar nu Sjaak in geuren en kleuren zijn verhalen vertelt, vind ik het heel normaal.'

N.B.: Dit artikel is op verzoek van een geïnterviewde en na goedkeuring van de hoofdredactie van de Volkskrant geanonimiseerd in juni 2015.