Stel je voor: je hebt je hele leven een moeilijke band met je strenge vader. Maar na zijn dood vind je een stapel oude dagboeken. Daarin schrijft hij over zijn leven voor jouw geboorte, een leven waar je niets van wist, omdat hij er nooit over vertelde. Pas nu je de dagboeken leest, begin je te begrijpen waarom je vader zich altijd zo heeft gedragen.
Dit overkwam Geert van Tongeren (57) in 2014. Dat zijn vader tot 1945 in het klooster had gezeten, wist hij wel vaag, maar over zijn leven als broeder vertelde Arie van Tongeren nooit. Geert had als twintiger al wel gelezen dat zijn vader voor een vrouw uit het klooster was getreden, in een interview in de lokale krant. Maar pas toen hij het bevrijdingsdagboek van zijn vader las, ontdekte hij dat die vrouw niet zijn moeder was geweest, maar Sien, de huishoudster van de pastoor.
De naam ‘Sien’ had Geert thuis nooit gehoord. Nu ‘vielen de puzzelstukjes in elkaar’, zegt hij. Geert kende zijn vader als het schoolhoofd in hun dorp in de Achterhoek, als het gemeenteraadslid, als de schrijver voor de lokale krant, als de moeilijke man die altijd druk was, die thuis streng, heel christelijk en soms zelfs ‘autoritair’ was. De dood van Sien na zijn uittreden als broeder moet volgens Geert als de straf van God gevoeld hebben. ‘Daarom wilde hij van zijn kinderen wél goede gelovigen maken, wat funest werd voor mijn eigen band met hem.’
