Wie: Tom Jonker (49), Manon Maatje (48), en zoon Teun (15).
Wat doen ze? Tom is architect en Manon is keramist en interieurarchitect.
Waar? Gelijkvloers appartement in de Delflandpleinbuurt, Amsterdam.
Hoe zijn jullie aan dit huis gekomen?
Tom Jonker: ‘In 2008 kwamen we mensen tegen die het plan hadden om zelf een pand te laten bouwen. We gingen op zoek naar een plek waar we de vrijheid hadden om te bouwen naar ons eigen idee en het mocht best een beetje lelijk worden. Door omstandigheden kwamen we op deze plek uit. Dit is een wijk waar de gemeente momenteel veel in investeert en we vonden het zelf niet echt passend om met ons eigen bedachte rommelblok te veel uit de toon te vallen. Hierdoor is het gebouw veel netter geworden dan het plan was. Eind 2016 zijn we begonnen met bouwen en begin 2018 is het pand opgeleverd. Ons appartement heeft ongeveer 270 duizend euro gekost en is 180 vierkante meter groot.’
En waarom geen muren maar gordijnen?
Tom: ‘Eigenlijk zijn de gordijnen een tussenoplossing. We hadden een heel andere indeling in gedachten. Die hebben we met piepschuim uitgeprobeerd, maar de constructie was lastig te realiseren. We hadden nog wat ongebleekt katoen liggen en daar hebben we toen goedkoop gordijnen van laten maken. Toen het allemaal hing, vonden we het eigenlijk wel goed zo. Er gebeurt namelijk iets raars. Als je in een huis zonder muren woont, loopt alles door. Je hebt een ongelooflijk luchtig huis en doordat deze bijna witte gordijnen veel licht doorlaten, heb je het gevoel alsof je buiten woont. Ook is het fijn dat je met gordijnen de vrijheid hebt om niet nauwkeurig te hoeven zijn. Dat zie je bij onze zoon Teun, hij maakt zijn kamer steeds een stukje groter.’
Hoe gaan jullie om met elkaars privacy?
Zoon Teun: ‘Ja, privacy is wel een dingetje. Tom snurkt af en toe en dat hoor je. Ik heb bij mijn kamer wel een dubbel gordijn waar je niet doorheen kan kijken, maar geluid houdt het niet tegen. Gelukkig heb ik een koptelefoon die ik ook ’s nachts opdoe.’
Zit de wc ook achter een gordijn?
In koor: ‘Ja!’
Dus als ik nu naar de wc ga...
Tom: ‘Dan horen wij alles.’
Groene stoel
Manon Maatje: ‘Ik heb meerdere exemplaren van die stoel ooit gevonden bij het grofvuil van Camping Bakkum. Toen we hier kwamen wonen, heb ik ze groen geschilderd. In peterselie-groen van de Gamma.’
Werktafel
Manon: ‘De werktafel staat in mijn atelier en komt van een kantoorartikelenzaak.’ Tom: ‘We hebben er beneden in de opslag nog tien staan. Als er vrienden over de vloer komen, maken we een heel lange tafel waar we met z’n allen aan kunnen zitten.’
Piepschuim
Tom: ‘De pilaar is gemaakt van een restje piepschuim van de maquette die we in het appartement hadden staan. Als Manon in haar atelier staat te werken en ik aan tafel zit, dan zie ik haar net niet. Genoeg privacy dus.’
Licht
Tom: ‘Wat ik zo mooi vind is dat het gordijn als een grote lampenkap werkt. Dat hadden van te voren niet bedacht. Magisch vind ik het.’
Wasmand
Manon: De wasmand is gekocht bij Kitsch Kitchen. Tom: ‘Het is heel fijn om in zo’n zweverig huis als dit iets te hebben om vast te kunnen pakken.’
Schimmel
Tom: ‘Manon heeft nogal de behoefte om alles te bewaren. Veel spullen stonden vroeger in onze kelder die behoorlijk vochtig was. Het grootste gedeelte was beschimmeld en hebben we weg moeten gooien. Op het stoeltje, het poppenhuis en de laarsjes na.’
Plastic bakken
Tom: ‘Toen we gingen verhuizen, hebben we alles in stofvrije plastic bakken opgeslagen. Dat hebben we zo gelaten, want er is eigenlijk niks fijner dan geen kast hebben. Kasten zijn ondingen. Echt verschrikkelijk.’
Keukenblok
Tom: ‘We hadden een totaal ander plan voor de keuken, maar op een of andere manier heeft Manon het voor elkaar gekregen om er een Ikea-kookeiland van te maken. Hoe dat precies is gegaan weet ik niet meer, ik was in ieder geval niet op mijn sterkst.’
