Peter Paul de Vries

'Ik ben erg cijfermatig aangelegd. Toen ik heel jong was, noteerde ik schaatsuitslagen. Hoe ik vervolgens in de aandelenhandel ben beland, vraag ik mijzelf ook wel eens af. Het zit in ieder geval niet in de familie. Het begon met een paar honderd gulden in een fonds van toen nog de Amro Bank. Mijn eerste echte aandelen waren Akzo's. Zodra de krant binnenkwam, rekende ik uit hoeveel ik had verdiend. Er ging een wereld voor mij open. De beurs is één grote financiële soap.

'Ik studeerde economie aan de Erasmus Universiteit. In die tijd besteedde ik twee uur per dag aan beleggen. Mijn studentenkamer lag vol met jaarverslagen. Als ik de slaap niet kon vatten, keek ik om drie uur 's nachts wat de Nikkei deed. Zo erg is het niet meer met me gesteld. Maar nog steeds raak ik gefascineerd door de beursontwikkeling. Sommige mensen vinden het vreemd dat ik geen boek meeneem op vakantie, maar een emissieprospectus.

'Ik ben directeur van de Vereniging van Effectenbezitters omdat ik het leuk vind en achter de doelstellingen sta van de VEB. Ik doe het niet voor het geld. Als dat wel zo was, zou ik mijn kennis beter elders kunnen aanbieden. Ik verdien nu een redelijk salaris. Daar red ik het mee, omdat ik niet meer materiële wensen heb dan een doorsnee Nederlander. Ik heb een huis in een rijtje, met een klein tuintje. Dat bevalt me heel goed. Vreselijk saai allemaal, ik weet het.

'Natuurlijk heb ik ook nog een aandelenportefeuille. Maar ik handel niet in aandelen van bedrijven waarmee de VEB bezig is. Dat zou niet zuiver zijn. Ik richt mij daarom steeds meer op het buitenland. De afgelopen anderhalf jaar heb ik mij verdiept in de Franse financiële sector. Twee keer heb ik aantrekkelijke mogelijkheden benut om aandelen te kopen. Eerst in mei vorig jaar, vlak voor de verkiezing van Jospin. Ik kocht vanuit het idee dat ook een socialistische regering het bankwezen zou moeten saneren. Die verwachting bleek te kloppen.

'Later kon ik bijkopen, toen de koersen door de Azië-crisis 20 procent zakten en dichtbij mijn aankoopkoersen kwamen. Van zo'n kans heb ik nooit kunnen dromen. De Franse banken hadden weliswaar relatief veel aan de Aziatische landen uitgeleend, maar je kon berekenen dat geen 20 procent van hun marktwaarde hoefde te kosten. Dat zijn hele lucratieve beleggingen geweest. Mijn Franse aandelen zijn nu al 60 tot 80 procent meer waard. En dat terwijl de herstructurering van de Franse financiële sector eigenlijk nog moet beginnen.

'Ik leef gewoon van mijn salaris, niet van mijn beleggingsactiviteiten. Toch is het aangenaam vermogen op te bouwen. Vermogen geeft vrijheid. Je kunt op een gegeven moment besluiten om bijvoorbeeld een jaar niet te werken.'

Jos Moerkamp