Moet Nederland ook al zijn schobbejakken blijven koesteren?

Op de website van het Nederlandse beursfonds Intertrust prijkt de naam en het logo van de Fifa als clientèle. Of dat echt een aanbeveling is na alle schandalen rond de toewijzing van het WK in Qatar valt te betwijfelen. Maar het bedrijf dat naast de wereldvoetbalbond onder meer multinationale ondernemingen, popgroepen en voetbalsterren helpt zo weinig mogelijk belasting te betalen, schaamt zich er niet voor.

Intertrust is met vierduizend medewerkers een van de grootste trustkantoren in de wereld. Het is een paradepaardje van Amsterdam Financial Centre en een Midkap-fonds op de beurs. Maar het is ook een financiële schobbejak die wereldwijd brievenbusmaatschappijen faciliteert en bestuurt, hoewel het die zelf nooit zo zal noemen.

Nu is het een overnameprooi geworden. Als gevolg van tegenvallende resultaten is het op de beurs ondergewaardeerd geraakt, waarna de aasgieren erop zijn gedoken. Een daarvan is CVC Capital, het opkoopfonds van private equity-koning Rolly van Rappard, die eerder onder meer slaapkamerinrichter Beter Bed, bouwbedrijf VolkerWessels, afvalverwerker Van Gansewinkel, het theaterbedrijf Stage Entertainment en vorige week nog de theedivisie van Unilever (bekend van de merken Lipton en Pukka) als lekkere hapjes verorberde.

Het buitenkansje om ook Intertrust over te nemen, wil CVC niet laten lopen. Het zou mooi kunnen worden samengevoegd met TMF Capital, een ander groot trustbedrijf dat CVC in 2017 verwierf. Er is een bod gedaan van 1,63 miljard euro: 18 euro per aandeel. Helaas voor CVC zijn er kapers op de kust die wel 22 euro per aandeel willen bieden zodat de buit nog niet binnen is.

Toen Shell vorige week zijn vertrek naar Londen bekendmaakte, vond minister Stef Blok van Economische Zaken dat nog ‘een gevoelig verlies’. Intertrust is ook een oud Nederlands bedrijf. Het werd in 1952 opgericht door Pierson en kwam later bij Fortis. Toen dat financiële conglomeraat tijdens de kredietcrisis moest worden genationaliseerd, kreeg de Nederlandse regering het zelf in handen. Toenmalig minister De Jager van Financiën wilde er zijn handen niet aan branden. Het voelde nogal ongemakkelijk om als inner van belastingen een bedrijf te bezitten dat zich met belastingontwijking bezighoudt. Hij verkocht het voor een habbekrats (250 miljoen euro!) aan de eerste de beste bieder, waarna het later voor het achtvoudige naar de beurs ging.

Nederland schaamt zich altijd voor zijn financiële schobbejakken, maar profiteert er graag van. Nog altijd zitten in dit land 12.500 brievenbusmaatschappijen, waar u en ik niets aan hebben maar de grote jongens wel.

De zo succesvolle VOC-mentaliteit heeft het eerder te danken aan boeven als Piet Hein, Witte de With en Jan Pieterszoon Coen dan aan de Heren XVII. Nederland profileert zich als een groen, groen knollenland dat wel stiekem Facebook binnenhaalt en met zijn nieuwe helden naar het WK van de Fifa gaat.