Leuk voor het milieu, zo'n laadpaal, maar je zal er maar een voor de deur hebben

Wat voor de één bouwstenen zijn van een ecologisch verantwoorde samenleving, zijn voor de ander stenen des aanstoots. Bij Don Quichot van La Mancha, het beroemdste romanpersonage aller tijden, namen windmolens de gedaante aan van reuzen met gebalde vuisten.

Bij Deventenaren die onlangs protest aantekenden tegen nieuwe windmolens nabij hun gemeente, namen die molens in plaats van maatje S maatje XXL aan. Op wandelingen zagen zij louter nog reuzen klapwieken. Nadien kampten zij met het nare gevoel 'alleen maar windmolens te hebben gezien'.

Een laadpaal voor elektrische auto's is doorgaans ongeveer een meter hoog. Echter: als je er tegen je zin eentje voor je deur krijgt, kan zo'n laadpaal psychologisch zo hoog worden als de Oneindige Zuil van Constantin Brancusi. Dit weekeinde trad Luuk Wegman uit Almere-Haven op radio en televisie naar buiten met zijn verzet tegen de laadpaal die de gemeente Almere in de nabijheid van zijn huis liet verrijzen.

Behalve dat de esthetiek van het ding zijns inziens te wensen overlaat - 'het ziet er niet uit' - maakte Wegman ook gewag van overlast van gebruikers. Wie denkt dat chauffeurs van elektrische auto's even stil zijn als hun voertuigen, woont niet in de buurt van een laadpaal, weet deze omwonende: 'Een taxichauffeur heeft een keer 's nachts de hele buurt wakker getoeterd omdat hij niet kon opladen.' Een bezwaarschrift dat Wegman indiende bij de gemeente Almere werd afgewezen. Van de kantonrechter kreeg hij ook geen gelijk. De zaak ligt nu bij de Raad van State.

Verduurzamingsexcessen

Wegman behoort tot een groeiende groep stedelingen die moeite hebben met wat wel 'verduurzamingsexcessen' worden genoemd. Leidde de komst van windmolens tot nog toe vooral tot protesten van mensen uit de wijde omgeving of van wandelaars - in het geval van laadpalen voor elektrische auto's komt verzet meestal van direct omwonenden.

In diverse gemeenten zijn recentelijk bezwaarschriften ingediend. In twee jaar tijd is het aantal laadpalen in Nederland verdubbeld: van iets meer dan 15 duizend naar 33 duizend. De verwachting is dat daar de komende twee jaar nog eens 25 duizend laadpalen bij komen. Een explosieve stijging ligt in het verschiet. Twee jaar terug reden er in Nederland 80 duizend elektrische auto's rond, inmiddels zijn dat er 122 duizend, over twee jaar waarschijnlijk al meer dan 200 duizend.

Slechts de helft van de nieuwe laadpalen staat op eigen terrein - de andere helft bestaat uit publieke oplaadpunten. Die vind je vooral in stedelijk gebied waar mensen geen eigen opritten hebben. Marc Verbeet van het adviesbureau Over Morgen, gespecialiseerd in verduurzaming, verklaarde afgelopen week tegen de NOS dat de meeste steden ondoordacht opereren als het gaat om laadpalen.

De praktijk is nu vaak dat iemand een laadpaal aanvraagt en de gemeente die plaatst in een cirkel van 250 meter rond het adres van de aanvrager. Dat is vragen om moeilijkheden. Verbeet: 'Iedereen is voor elektrisch rijden, maar tégen een laadpaal voor de eigen deur. Je bent toch je favoriete parkeerplek kwijt als je zelf geen elektrische auto hebt.'

Laadklevers

Voor extra irritatie zorgt een groep elektrische autobezitters voor wie de bijnaam 'laadklevers' in omloop is geraakt. Zij laten hun auto's staan met de stekker erin terwijl hun voertuigen al lang zijn opgeladen. Zolang de stekker erin zit, is dat niet strafbaar. Gedupeerde Luuk Wegman uit Almere-Haven beschouwt zich ook op dat vlak als ervaringsdeskundige. De laadpaal heeft de elektrische autobezitter uit zijn buurt volgens hem 'een privéparkeerplek' bezorgd: 'De aanvrager van de paal laat zijn auto er soms dagen staan.' De betreffende buurtbewoner ontkent dat: 'Wij zien het niet als privéparkeerplaats, het is een openbare plek, een openbare laadpaal. Ik weet dat mensen er problemen mee hebben, maar dat heb je al gauw bij vernieuwingen.'

Interessant is dat de omgekeerde situatie zich ook voordoet bij openbare laadpalen in Nederland. In dat geval onstaat er ergernis of zelfs woede bij bezitters van elektrische auto's die hun voertuigen niet kunnen opladen omdat er een 'gewone auto' op de parkeerplek voor de laadpaal staat. Je ziet daar ook regelmatig ruzies ontstaan tussen bezitters van elektrische auto's. Beiden kunnen immers oordelen dat de behoefte aan stroom bij hún auto urgenter is - een situatie die al is omschreven als 'twee beademingsapparaten, één stopcontact'.

Marc Verbeet van Over Morgen ziet dat sommige Nederlandse gemeenten toekomstgerichter opereren dan andere. Zo initieerde de gemeente Arnhem een speciaal laadplein waar zestien auto's tegelijk kunnen worden opgeladen. Op zo'n laadplein kun je ook variëteit bieden. Wie snel weg moet, kan zijn auto er snel opladen. Wie zijn auto een tijdje niet nodig heeft, kan hem achterlaten voor een langzame oplaadbeurt. Arnhem hoort volgens Verbeet bij het vooralsnog kleine aantal gemeenten dat op de opmars van de elektrische auto anticipeert. 'Den Haag, Rotterdam, Amstelveen en Houten horen daar ook bij, maar dan houdt het wel zo'n beetje op. Er is echt actie nodig bij veel gemeenten.'