Kan Unilever onder Schumacher het Philips-scenario afwenden?

Met de transfer van Hein Schumacher van FrieslandCampina naar Unilever is het net of de trainer van Cambuur overstapt naar Chelsea. Hij zal er in Londen voor moeten zorgen dat Unilever weer prijzen gaat pakken, wat in dit geval geen cups met grote oren of landstitels zijn, maar een plekje als blue chip onder de beursbedrijven. De waarde van de aandelen moet omhoog.

Binnen Unilever heeft zich al een luis in de pels genesteld in de persoon van miljardair Nelson Peltz. Zijn hedgefonds Trian Partners verwierf 1,5 procent van de aandelen (37,5 miljoen stuks) waarmee hij zich een plaatsje in de raad van commissarissen heeft verschaft. De Amerikaan verwelkomde maandag de benoeming van Schumacher als nieuwe ceo, zoals de sportredactie van De Telegraaf de opvolger van Alfred Schreuder bij Ajax.

Onduidelijk is wat Schumacher kan veranderen. Onder leiding van Paul Polman en Alan Jope heeft Unilever de duurzaamheidskaart tot troef gemaakt. Dat heeft ze onder beleggers niet alleen vrienden opgeleverd. Onder Polman moest noodgedwongen de margarinedivisie - de oudste tak van het concern - worden verkocht voor 6,8 miljard euro, onder Jope de theedivisie voor 4,5 miljard.

Peltz probeerde eerder met wisselend succes bij PepsiCo en Kraft Foods splitsingen af te dwingen. Maar hij is niet de enige activistische aandeelhouder bij Unilever. Er zijn meer die klagen dat de koers van het aandeel nog altijd op 46 euro staat, net zo hoog als vijf jaar geleden.

Zij willen een volgende stap willen zetten in de ontmanteling van het concern. Er is druk om ook de voedingsmiddelendivisie (Knorr, Calvé, Conimex) of tenminste de ijsdivisie (met lastpost Ben & Jerry’s) af te stoten. Unilever zou alleen verder moeten gaan met huishoudelijke (Omo/Persil, Cif, Sunlight) en persoonlijke verzorgingsproducten (Dove, Andrelon, Badedas).

Jope probeerde begin vorig jaar met een tegenaanval - een overnamebod op de consumentendivisie van de Britse farmaceut GlaxoSmithKline (GSK) - de opstandige aandeelhouders de mond te snoeren, maar dat mislukte jammerlijk.

Als Unilever bezwijkt voor de druk om verder op te splitsen, dreigt het de weg op te gaan van Philips. Dat heeft onder druk van aandeelhouders in 25 jaar een compleet conglomeraat moeten reduceren tot één tak (medische technologie) waardoor nu het hele voortbestaan aan een zijden draadje hangt.

Met de verhuizing van het continent naar Londen heeft Unilever symbolisch duidelijk gemaakt dat het bedrijf het Angelsaksische model van shareholders value (aandeelhouders eerst) prefereert boven het Rijnlandse model van stakeholders value (belangen van klanten, werknemers en de maatschappij gelijkwaardig aan aandeelhouders).

Nu neemt ook bij Angelsaksische beleggers het belang van duurzaamheid toe. Maar Schumacher kan zich ‘die luxe‘ alleen permitteren als dat gepaard gaat met betere resultaten. Ook de koers van het Unileveraandeel zal na jaren van stagnatie omhoog worden gejaagd met hogere dividenden en de inkoop van aandelen. Dat belooft hij ook. ‘Ik zal me er sterk op richten om samen met het Unileverteam de bedrijfsprestaties te verbeteren’, zei hij maandag in een persbericht.

Als er geen prijzen worden gepakt, is Londen een slangenkuil zoals menig trainer van Chelsea weet.