Is er in Nederland niets gemakkelijker dan met pensioen gaan?

Afgezien van de coronavaccinaties bij de GGD (binnen 20 minuten sta je weer buiten) is in Nederland niets zo perfect geregeld als met pensioen gaan. Vlak voor de 66ste verjaardag rolt een brief in de bus van de Sociale Verzekeringsbank. Daarin staat met koeienletters: ‘U krijgt AOW vanaf 13 juli 2021: netto 510,46 in de eerste maand en netto 823,86 vanaf augustus 2021. Wij maken uw AOW elke maand rond de 23ste aan u over.’

Het pensioenfonds heeft al eerder laten weten: ‘Wij maken uw pensioen de 19de aan uw over, behalve als de 19de in het weekeinde valt. Dan maken we het pensioen al op vrijdag over. Ongeveer twee weken daarvoor krijgt u nog een brief van ons. Daarin staat de de precieze hoogte van uw pensioen.’

En er blijkt via Centraal Beheer ook nog een bedrag binnen te komen van 94,01 euro per maand van een werkgever uit een ver verleden. Allemaal automatismen. Er hoeft niets voor te worden gedaan. Nou ja, drie handtekeningen zetten en het Iban-nummer doorgeven waarop het geld moet worden gestort. Een bewijs dat je ook echt bestaat, is niet nodig, noch een bewijs dat het 66 jaar en vier maanden geleden was dat je hier bent geboren.

Soms lijkt iedereen de weg te zijn kwijtgeraakt in de papierwinkel aan de monding van de grote rivieren. Toeslagenaanvragen kunnen niet fatsoenlijk worden beoordeeld, de Groningers hebben nog altijd hun schadevergoedingen niet gehad voor het repareren van de verzakte huizen, de formatie zit muurvast, de premier liegt, andere politici zitten overspannen thuis en zelfs het koningspaar is af en toe de weg kwijt. Op Verantwoordingsdag, drie weken geleden, kreeg de regering de ene na de andere veeg uit de pan van de Rekenkamer. Vergeleken met Nederland moet zelfs de vierde macht in Sierra Leone een toonbeeld zijn van efficiency.

Dat er zo veel meer zou misgaan dan voorheen is natuurlijk niet waar. Maar hoe beter alles is geregeld, hoe meer de zaken worden uitvergroot die wel misgaan. Vorig jaar werden 115 mensen in Nederland vermoord, tegen 125 een jaar eerder en 250 gemiddeld in de jaren negentig. Maar Peter R. de Vries en John van den Heuvel zijn nooit zo vaak op de televisie geweest.

In 1968 stapte een viertal leden uit CDA-voorganger KVP vanwege de samenwerking met de VVD in het kabinet-De Jong. Zij vormden de Politieke Partij Radicalen (PPR). In 1983 vertrokken Jan Nico Scholten en Stef Dijkman uit het CDA uit protest tegen de plaatsing van kruisraketten. En in 2010 keerden CDA’ers Ad Koppejan en Kathleen Ferrier zich tegen de samenwerking met de PVV. Dit keer – het werd wel weer eens tijd – is er één dissident, in de persoon van Pieter Omtzigt. Maar diens positie houdt Den Haag in een wurggreep.

In de jaren zeventig met massaontslagen, treinkapingen, autoloze zondagen en Ouwe Nol had de toeslagenaffaire vermoedelijk het Journaal niet eens gehaald.

Gelukkig is het een fluitje van een cent om gevaccineerd met pensioen te gaan.