Het zoet van 2007: uw koopkracht stijgt!
In vergelijking met vorig jaar is de jaarwisseling op fiscaal en sociaal-economisch terrein rustig. Saai bijna. Begin 2006 kregen werknemers te maken met een nieuwe loonstrook, het verbouwde zorgstelsel en veranderingen in pensioenregelingen....
Begin 2006 keken werknemers, kabinet en vakbonden reikhalzend naar de eerste loonspecificaties. Werknemers wilden weten hoeveel er onder de streep stond. Het kabinet wilde aantonen dat de koopkracht niet in gevaar kwam. En de bonden en de oppositie wilden het tegenovergestelde bewijzen.
Nadat de rook was opgetrokken, bleek de koopkracht ernstiger beschadigd dan ingeschat. De impact van het pakket maatregelen varieerde per groep. Gezinnen met jonge kinderen waren vaak beter af, terwijl gepensioneerden ambtenaren het slecht hadden getroffen. Het kabinet kwam met een pakket strooigoed om de koopkracht voor bepaalde groepen, zoals ouderen en minima, te herstellen. Kosten: 500 miljoen euro.
Minister Aart Jan de Geus van Sociale Zaken geeft in 2007 AOW’ers 48 euro extra per jaar. Gezinnen kunnen 35 euro per kind per jaar extra tegemoet zien. Verder daalt het belastingtarief in de eerste schijf met 0,5 procent. Ook de WW-premie daalt. Dit is een gevolg van de aantrekkende economie. Minder werklozen betekent dat er minder geld nodig is voor WW-uitkeringen.
Voor volgend jaar heeft demissionair minister De Geus zijn koopkrachtcijfers al klaar. Volgens zijn ministerie gaan alle huishoudens er 0,75 tot 1,5 procent op vooruit. Hij schat dat ze in januari (exclusief een eventuele loonsverhoging) netto 20 tot 40 euro meer loon zullen ontvangen.
Of de koopkracht daadwerkelijk stijgt, hangt af van de prijzen. Sterk oplopende prijzen als gevolg van bijvoorbeeld dure energie en hogere lonen kunnen de koopkrachtverbetering zo teniet doen. Dat de salarissen zullen stijgen, is duidelijk; het percentage waarmee niet.
Na jaren van loonmatiging willen werknemers volgend jaar profiteren van de economische opleving en de toenemende krapte op de arbeidsmarkt. Vakbonden eisen 3 procent loonsverhoging. ‘Doe dat nou niet’, is de reactie van werkgevers. Hun redenering: als de lonen te hard stijgen, kunnen we het internationaal wel schudden.
Bonden laten zich uiteraard niet uit het veld slaan door de smeekbedes van de werkgevers. Ze vinden dat werknemers zich lang genoeg hebben ingehouden. Als de werkgevers blijven aandringen, wijzen de bonden op de topinkomens die nog steeds sneller stijgen dat de cao-lonen.
De cao-onderhandelingen zullen in veel branches niet eenvoudig worden. De onderhandelingen over de cao voor rijksambtenaren is bijvoorbeeld vastgelopen omdat de looneisen volgens minister Remkes van Binnenlandse Zaken buiten proportie zijn.
