Het ene koersverlies is het andere niet. KLM en Just Eat Takeaway zitten in ander vaarwater

Winnaar: Jitse Groen, Just Eat Takeaway

Marktaandeel gaat boven maximale winst

Jitse Groen van Just Eat Takeaway is nogal eens de gebeten hond onder de aandeel­houders. Het maaltijdbezorg­imperium dat hij vanuit Thuis­bezorgd.nl uit de grond stampte, blijkt niet erg te profiteren van de coronacrisis. ‘Sinds wereldwijd lockdowns zijn ingevoerd, rollen de euro’s binnen bij maaltijd­bezorgers als Just Eat Takeaway. Mocht een avondklok van kracht worden, dan zijn de fel geklede fietskoeriers zelfs een heuse ­levenslijn’, schreef deze krant vorige week.

Maar het aandeel Just Eat Take­away stond vrijdag nog maar op 94 euro, tegen ruim 100 euro een jaar geleden. Dat vormt wel een heel schril contrast tegen andere platforms (Delivery Hero, DoorDash en Uber), die dankzij deze ­crisis soms op de beurs in waarde zijn verdubbeld of verdrievoudigd. Eerder deze week was de koers zelfs slechts 87 euro. Het ­besluit van het kabinet om maaltijdbezorgers uit te zonderen van de avondklok, was voor Groen ­tenminste nog een opsteker.

Het probleem is dat Groen kiest voor groei in plaats van winst. Hij vindt marktaandeel belangrijker dan de ebitda. En vooral in het ­Verenigd Koninkrijk is er nog veel te doen. ‘We zullen er alles aan doen om het leven van de concurrenten zeer, zeer, zeer moeilijk te maken’, aldus Groen. Blijkbaar vinden aandeelhouders dat Just Eat Takeaway nu voor de korte ­termijn moet gaan. Maar Groen is gefocust op de tijd na corona.

En die tijd zal zonder meer ­komen, waarbij Just Eat Takeaway dan de vruchten kan plukken.

Verliezer: Pieter Elbers, KLM

Het blijft vechten tegen de bierkaai

KLM-president Pieter ­Elbers moet af en toe met weemoed kijken naar de foto van ­Sergio Orlandini, die president was van KLM (1973-1987) toen the sky the ­limit was en KLM mocht gaan ­uitvliegen naar alle delen van de wereld zonder dat het een ­strobreed in de weg werd gelegd.

Orlandini was de gevierde ­jongen van de blauwe zwaan, het middelpunt van iedere celebrity-party waar hij zich graag liet zien. Altijd toonde hij een prachtige glimlach onder zijn zwarte krullenkop.

Vlak voordat Orlandini in 2015 overleed, dineerde Elbers nog een keer met hem. Zelf zit hij continu in de penarie, als het niet vanwege het ongelukkige huwelijk met Air France is, dan wel met de coronaperikelen. Geen sector heeft het zo moeilijk als de luchtvaart, die afgelopen week zo veel nieuwe ­tegenslagen kreeg (inreisverboden op vluchten uit verschillende landen, coronatests voor reizigers en bemanning) dat KLM moest aankondigen opnieuw tussen de 800 en 1.000 banen te schrappen. Inmiddels kukelde de koers van het aandeel nog eens met bijna 50 eurocent, terwijl het bedrijf al bijna niets meer waard is.

Voor Elbers zijn er geen party’s waarmee hij kan excelleren in de societyrubriek van de wakkere krant van Nederland. Hij zwemt midden in een Nijl vol krokodillen. Als hij er af en toe een doodslaat, duikt er weer een ander op. En voorlopig is er geen eind in zicht. Macht heeft hij niet meer. Hij is een speelbal van politici die zijn foto niet zien staan.