Fraser pakt een kans, Christine Lagarde verspeelt er een

Winnaar: Jane Fraser

‘Als Lehman Brothers Lehman Sisters had geheten, had de kredietcrisis niet plaatsgehad’, was een gedurfde uitspraak van de Franse politicus Christine Lagarde, vlak voordat ze tot directeur van het IMF werd benoemd. Vrouwen zijn betere leiders, omdat ze verstandiger omgaan met risico’s, een helderder visie hebben en op de details letten. Daarnaast leiden ze niet aan grote ego’s of een overmaat aan testosteron.

Jane Fraser mag het nu gaan bewijzen in een nieuwe crisis. Zij wordt in februari de nieuwe bestuursvoorzitter (ceo) van Citibank, een van de grote zes op Wall Street. Daarmee is het glazen plafond op Wall Street eindelijk doorbroken. En als er één schaap over de dam is, volgen er mogelijk meer. Bij JP Morgan Chase zitten twee vrouwen op het vinkentouw om Jamie Dimon op te volgen.

Fraser volgt Michael Corbat op die Citibank de laatste acht jaar heeft geleid. Ze werkt al 16 jaar bij Citibank en heeft haar daadkracht bewezen door onder meer het puin van de kredietcrisis op te ruimen en de bezem door de bank in Latijns-Amerika te halen.

Vrouwelijke ceo’s bij de almachtige mondiaal opererende commerciële banken zijn dun gezaaid. In Groot-Brittannië werd Alison Rose vorig jaar de nieuwe ceo bij de Natwest Group en in de eurozone is Ana Botin de enige vrouw die actief is aan de top van een bank. Zij is de baas van het Spaanse Santander.

Verliezer: Christine Largarde

Wapens heeft ze niet meer, wantde rente is al nul en nog meer aankopen van staatsschulden zijn ook zinloos. Maar gehoopt was dat president Christine Lagarde van de Europese Centrale Bank (ECB) deze week de eurokoers toch een beetje omlaag zou kunnen praten. Of tenminste ervoor zou zorgen dat die niet verder zou laten stijgen.

Maar na haar persconferentie op donderdag explodeerde de eurokoers, want zo mag een stijging van meer dan 1 dollarcent in amper een uur worden genoemd. En dat was alvast niet de bedoeling. Lagarde mist nog altijd de autoriteit van Mario Drahgi die met een half woord, zo niet een oogwenk, de financiële markten naar zijn hand kon zetten. Lagarde erkende dat de stijgende koers van de euro zorgen baart - al is het alleen maar omdat het tot een nog lagere inflatie leidt - maar zei dat het geen taak is van een centrale bank om wisselkoersbeleid te voeren.

Het klopt dat die taak niet in het mandaat van de ECB staat. Maar centrale banken hebben zich in de hele geschiedenis via interventies met de wisselkoers bemoeid. De Fed probeert de dollar wel degelijk naar beneden te krijgen.

Een subtiele hint van Lagarde had niet misstaan, al was het alleen om de economieën in Zuid-Europa kans te geven uit het diepe dal te kruipen. Een dure euro is een groot obstakel.