De nieuwe Porsche Panamera: alles wat fout was is rechtgetrokken
De Porsche Panamera was lelijk. Was.
Vrienden van mijn vriend kondigden een tijd geleden aan dat hun volgende auto een Porsche Panamera zou worden, 'als de zaken een beetje lekker blijven gaan'. Ik vond dat een lelijke keus, en orakelde daar met iets te veel plezier over, tegen mijn vriend. Dat kon jaloezie zijn - ik kan geen Panamera betalen en, om met Morrissey van The Smiths te spreken, we hate it when our friends become successful.
Maar er is inmiddels iets gebeurd waardoor ik denk dat het toch geen jaloezie was. Bij mijn weten willen ze nog steeds een Panamera, en ik kan hem me nog steeds niet veroorloven. Maar ik vind het inmiddels oprecht een heel mooie auto geworden.
Dat komt door de lichte restyling, vorig jaar. Alles wat eerst helemaal fout was aan de Panamera is daarin rechtgetrokken - wat maar weer eens laat zien hoe subtiel wetten van het auto-ontwerp zijn. Dat Porsche die in het eerste model overtrad, mag een schande heten. Ik heb een broodrooster van Bosch waar 'Porsche Design' op staat, wat potsierlijk is, want er is niks Porsches te ontwaren in dat plompe blok plaatstaal, maar ik bedoel maar: Porsche heeft wat betreft ontwerp kennelijk een naam hoog te houden.
Dat danken ze aan de 911 uit 1963, een glashelder ontwerp waarop ze eigenlijk, behoudens wat freaky en beeldschone uitstapjes in de jaren zeventig en tachtig, nog steeds variëren. Niet altijd straffeloos - met de Panamera wilden ze van de tweezits een vierzits maken, en dat raakte uit verhouding. Alsof een matig geboeide glasblazer de pijp erin had gezet om een schetsje te maken. De bierviltjestekening getiteld 'En Dan Zetten We Hier Zo'n Beetje De Achterlichten' haalde vervolgens de productiefase. En dat opwaarts golvende achterzijruitje, waar ging dát nou weer heen? Het geheel was als dronken turen in een lavalamp. Zelfs een Porsche-CEO gaf in 2014 toe dat 't beter had gekund.
De weg en de berm
Elke twee weken schrijft Sheila Sitalsing of Chris Buur over wat hun is overkomen of opgevallen op de weg en in de berm.
In 2016 trokken ze alles recht. De zijruit heeft nu een duidelijk horizontale richting. Zwemmende achterlichten werden een strakke lichtbalk. De glasbelproporties zijn bijgetikt. De wetmatigheid hierachter blijkt eenvoudig: welvende vormen kan je niet zómaar tekenen. Auto-ontwerp moet suggereren dat onderhuids een stevig geraamte zit. Belijning moet zich daarnaar vormen. Vandaar dat lange horizontale lijnen zo goed werken.
Dit jaar komt er een stationversie en die is in zijn langgerektheid helemáál perfect. Ik raad de vrienden van mijn vriend aan: neem die. Bij wijze van jaloezievrij plaatsvervangend autobezit.
