Breeze wil met algoritmes daten weer ‘menselijk’ maken

Er staat lichte spanning op de kaken van Philippe (23). Het is niet dat hij niet eerder met een meisje heeft afgesproken via een app, maar deze date is wel erg ‘blind’. Er ging geen eindeloos geswipe aan vooraf, geen oeverloos gechat. Slechts op basis van een handvol foto’s en een paar steekwoorden matchte een algoritme hem met Annemieke (23). De app prikte voor hen een wandeldate in Rotterdam. Het enige dat hij weet: ze houdt van lezen, net als hij.

Breeze heet een van de jongste spelers op de datingmarkt. De app, ontwikkeld door een groep voormalige Delftse studenten, wil met slimme technologie daten weer ‘menselijk’ maken. Anders dan concurrenten als Tinder gaat het niet om zoveel mogelijk online swipen, maar om zoveel mogelijk offline daten. Een algoritme schotelt gebruikers elke avond hooguit vier profielen voor. Is er een match? Dan verschijnt direct een datumprikker in beeld. De app kiest de locatie bij een van de 25 aangesloten horecazaken in acht steden.

Aan de oprichting van Breeze gaat geen geijkt marketingverhaal vooraf over een ‘gouden idee onder de douche’. Oprichters Marsha Goei (24) en Joris van Doorninck (26) vertellen het in hun Delftse kantoortje zo ontnuchterend als het was: met vijf andere technische studenten wilden ze een eigen onderneming beginnen. Ze waren ‘wel klaar waren met wat ze op de studie leerden’ en wilden weten hoe de praktijk werkte. Er werden brainstorms georganiseerd om ideeën op te doen, een nieuwe datingapp was er zo een die ‘bleef plakken’.

Smalltalk

Want op de TU, waar je de vrouwen nog altijd met een lampje (of dus een app) moet zoeken, kenden de oprichters allemaal het leed van online daten. ‘Die frustratie dat het gewoon niet opschiet, dat je dagen aan het chatten bent en het maar niet van daten komt’, legt Van Doorninck uit. En dan die small talk, vult Goei aan, vre-se-lijk. ‘Je weet niks van elkaar en ziet elkaar niet dus je kan nergens op inhaken. Dan ga je het maar hebben over hobby’s.’ Nog zo’n dooddoener: iemand die gewoon helemaal niet meer reageert, ghosting. Van Doorninck: ‘Er is totaal geen commitment omdat je die ander toch niet kent.’

Uit onderzoek van de Volkskrant bleek eerder al dat aan één fysieke date gemiddeld 38 uur van swipen en chatten voorafgaat. En dat is nog in het gunstige geval dat iemand daadwerkelijk op zoek is naar de liefde. Volgens Goei is dat lang niet altijd zo. ‘Heel veel mensen gebruiken zo’n app alleen om even te kijken hoe ze in de markt liggen of uit verveling. Soms zijn er hele vriendengroepen die op één telefoon zitten te swipen en het echt als een spel zien.’

Het probleem, zo denken de twintigers, zit in het verdienmodel van de apps. Omdat ze werken met advertenties, zouden ze erbij gebaat zijn gebruikers zo lang mogelijk online te houden. Ze vergelijken het met een gokkast: ‘Na twintig slechte profielen krijg je één snoepje, zodat je blijft swipen en zij meer advertenties kunnen laten zien.’ In plaats van elkaar offline te ontmoeten, blijven veel gebruikers online hangen. Doorninck: ‘Techniek wordt zo ingezet om menselijk contact te vervangen, wij willen het juist inzetten om menselijk contact te stimuleren.’

Stel nou, zo dachten ze, dat we de chat weghalen, zouden mensen dan alsnog met elkaar op date gaan? Om dat te testen, gingen ze de faculteit rond met een stapel A4-tjes met daarop de geprinte profielen van wat vrienden. En wat bleek: ook zonder de ‘filter’ van een chat durfden studenten het best aan. De A4-tjes werden zo Google-formuliertjes, er kwam een website en uiteindelijk de app met een heus zelflerend algoritme.

Wandeldates

Dat werkt ongeveer hetzelfde als het algoritme van Netflix, legt Van Doorninck uit. ‘Het kijkt naar wie je liket en met welke andere personen de gebruikers die die persoon ook liketen een match hadden.’ Belangrijk is dus wel dát de gebruiker een keer ‘ja’ zegt, anders leert het algoritme niets en moet het afgaan op een profiel. Overigens blijken vrouwen veel kieskeuriger in het swipen dan mannen.

De vereisten voor de profielen zijn streng: er mogen geen foto’s worden gebruikt met zonnebril op, zonder shirt of alleen maar groepsfoto’s. Wie drie keer ‘ja’ zegt tegen een match maar niet op date gaat, wordt van het platform afgegooid. Singles kunnen steekwoorden toevoegen aan hun profiel en zich aansluiten bij een matchingpoule, bijvoorbeeld die van ‘plantenliefhebbers’ of ‘gaymers’: ‘voor mannen die van mannen houden én gamen.

De kassa bij Breeze gaat rinkelen als gebruikers daadwerkelijk met elkaar afspreken. Ze betalen vooraf 7 euro 50 per persoon, inclusief het eerste drankje. Die consumptie krijgt Breeze gratis van de betreffende horecagelegenheid omdat het platform klandizie levert. Echt een vetpot is het nog niet. De zeven oprichters betalen zichzelf pas sinds oktober salaris uit, het eerste jaar timmerden ze kosteloos aan de weg.

Het hielp daarbij niet dat drie maanden na de lancering een pandemie uitbrak waardoor offline ontmoetingen er even helemaal niet in zaten. Waar andere datingapps floreerden, verloor Breeze die eerste coronamaanden 60 procent van zijn gebruikers. Met wandeldates wist het platform dat aantal de afgelopen maanden weer terug te brengen naar achtduizend, dat moeten er komend jaar 25 duizend worden. Niet onhaalbaar nu de horeca weer open is, denkt Goei. ‘Je merkt dat iedereen staat te popelen om weer op het terras te paraderen. Dit wordt de summer of love.’

In Rotterdam lijkt de zomer weliswaar nog even ver weg, maar dat zit de date van Philippe en Annemieke niet in de weg. ‘De eerste indruk is positief. Ze lijkt precies op haar profiel’, zegt Philippe. ‘En hij doet ook nog eens dezelfde studie als ik’, zegt Annemieke. Of ze ook van dezelfde boeken houden? Glimlachend: ‘Dat gaan we nu dus uitvinden.’