Bacterievuur tast bomen in Zeeland aan
Een windhoos in juni en de hoge luchtvochtigheid van de afgelopen maanden hebben geleid tot een uitbraak van bacterievuur in Zeeland, vooral op Zuid-Beveland en Tholen....
Van onze verslaggever
AMSTERDAM
De ziekte, die in eerste instantie leidt tot verwelking en later tot verdroging van de takken, treft allerlei struiken en bomen, vooral verschillende perenrassen, maar ook appel en soorten als meidoorn, lijsterbes, vuurdoorn en cotoneaster. Dat de ziekte zich nu weer uitbundig manifesteert - de laatste uitbraak was in 1993 - is volgens de Plantenziektekundige Dienst een gevolg van de voor de bacterie gunstige weersomstandigheden van de afgelopen tijd: een hoge luchtvochtigheid en aangename temperaturen.
Bovendien is er op 7 juni een windhoos over het betrokken gebied geraasd, waardoor bij veel struiken en bomen takken zijn afgebroken. Die wonden zijn, aldus Van Teylingen, ideale nestelplaatsen voor de bacterie.
Fruittelers die bacterievuur in hun bomen ontdekken, moeten zo snel mogelijk besmette takken of hele bomen verbranden om de ziekte onder controle te krijgen. Het is wel mogelijk de ziekte met chemicaliën te bestrijden, maar bespuitingen zijn in de periode dat er fruit aan de bomen hangt, niet toegestaan.
In het getroffen gebied in Zeeland zullen ook meidoornhagen worden afgezaagd. In gebieden met veel fruitteelt is dat verplicht als er bacterievuur uitbreekt. De meidoorn is een belangrijke waardplant voor de bacterie. Over enkele jaren lopen de heesters weer uit.
