Zo zag 2015 eruit voor Ronnie Flex en Lil' Kleine

Dan zit je al negen dagen in een recreatiecomplex in Schiermonnikoog voor een hiphopproject, dan wil je gewoon wat anders. Je wilt gewoon wat anders. Niet zo gek toch. Dus zei Lil' Kleine tegen Jack $hirak: doe nu deep house. Doe die maar 'ns, want daar luistert hij graag naar, als-ie uitgaat. Toen kwam die deep-housebeat van Jack met de gouden handjes uit de boxjes van zijn laptop - en ging Lil' Kleine na vijftien tellen vanzelf los voor de microfoon:

Als je bitch wil chillen, is 't geen probleem
Dan ga ik erheen, ik kom niet alleen
Want ik heb drank en drugs, ik heb drank en drugs.

Ronnie Flex was er niet, die was ergens anders. Toen kwam Ronnie Flex toch binnen en die zag Lil' Kleine heel lekker gaan op een deep-housebeat. Deed die Lil' Kleine gewoon uit zijn hoofd, hij las niets van zijn telefoon. Jack $hirak zat voor zijn laptop, zijn ding te doen. En wat deed Ronnie Flex? Die wist wat 'm te doen stond en zei dat 't vet klonk. Hij had geen tekst bij de hand, maar ook bij hem rolden de regels er zomaar uit.

Als je bitch wil chillen en ze belt m'n nummer
Dan ga ik wel komen want ik ben flexibel
Nu ben ik in de club, nu sta ik voor de spiegel
Ik kan niet voor je liegen, we willen wat verdienen

_{(Tekst gaat verder onder video).}

Toen zei Ronnie Flex dat die coupletten om en om moesten, en dat vond Lil' Kleine geniaal. Zonder dat ze het hadden uitgesproken, zongen en rapten ze monotoon, dus niet heel krachtig, beetje onderkoeld, weet je, lui en laag, voor het goede effect bij zo'n beat.

Binnen een uur stond de zomerhit van 2015 er op, Drank & Drugs. Het hing gewoon in de lucht, ja echt. Ze dachten niet van: laten we iets speciaals maken. Het ging vanzelf. En laten we vooral Jack $hirak niet vergeten, want zonder zijn gouden handjes waren ze nooit zover gekomen.

Buiten It Aude Kolonyhûs, het recreatiecomplex van de familie Y. J. Talsma op Schiermonnikoog, was het donker, en ze hadden net gegeten. De afgelopen dagen was er goed gefeest en had het gezelschap van hiphopproject New Wave de belangstelling gewekt van plaatselijke dienders, wegens geluidsoverlast.

Het was de winter van 2015 en op het Waddeneiland vierde biljartvereniging Ons Genoegen het 65-jarig bestaan en waren Jan en Willie Klontje zestig jaar getrouwd. Eilander Christine Fenenga promoveerde aan de Rijksuniversiteit Groningen op 'Perspectieven van de zorgklant op de gezondheidszorg en ziektekostenverzekering in Ghana'.

Er was op Schiermonnikoog een onverwachte vogel gespot: een rode wouw.

Heb je effe, ik moet nog effe wat doen, zegt Lil' Kleine opeens, de terugblik op het ontstaan van Drank & Drugs onderbrekend. In een geluiddicht kamertje in popcultuurcentrum Hedon in Zwolle ziet Ronnie Flex hoe Lil' Kleine zijn zilverkleurige iPhone pakt, en op zachte toon witte sokken bestelt, van het merk Calvin Klein, die bij de Bijenkorf dienen te worden gehaald.

'Ja tegen mdma'

Ronnie Flex heeft ook geen sokken meer en de zwarte Ralph Lauren-onderbroek die hij nu draagt, had-ie gisteren ook al aan. Lil' Kleine heeft wel een extra witte Calvin Klein-onderbroek bij zich voor Ronnie Flex.

Waar waren we gebleven?

Dat ze in die kamer waren, in It Aude Kolonyhûs van de familie Y. J. Talsma. Daar waren ook gerenommeerde hiphoppers als Lijpe, Bokoesam en SFB, maar die waren toen ergens anders. Dit was iets wat ze met z'n drieën moesten doen. O ja, en toen kreeg Lil' Kleine dus die ene zin. Die was eigenlijk van Bever. Bever is een soort van Feyenoordhooligan uit Capelle en met hem zat Lil' Kleine in het vliegtuig terug uit Curaçao, twee maanden eerder.

Bever roept altijd: zeg ja tegen mdma. Dat vond Lil' Kleine een grappig rijm over een drug als xtc. Dus daar maakte Lil' Kleine van: Alle tieners zeggen ja tegen mdma. In geval van twijfel vraagt Lil' Kleine: Ronnie is dit top? Want Ronnie Flex weet wat top is, en dat weet hij al heel snel.

Natuurtalent

Hij vindt dat Lil' Kleine altijd goed is behalve als hij niet goed is, bijvoorbeeld als hij in een liefdesliedje iets geks zegt. Hij heeft zichzelf best hoog zitten, op een best wel hoog level, en Lil' Kleine zit ook op dat level. Hij vindt hem een echte ster. Hij kan goed praten. Hij ziet er goed uit. Ronnie Flex vindt Lil' Kleine een natuurtalent.

Bij Drank & Drugs klopte het, zo met z'n tweeën, als Duo Penotti, samen in een potti. Het gevoel was er gewoon, met de tekst en de sound. Vroeger hadden ze dit niet kunnen maken. Maar op een gegeven moment weet je wat je moet doen, dat is hun sport. Ronnie Flex vergelijkt het met tafeltennissen. Dat je steeds beter wordt met dat pingpongballetje.

Het is eigenlijk zoals ze toen in het leven stonden, niet zozeer vanwege de drank en drugs in Drank & Drugs. Ze waren hongerig. Dat hoor je terug. Zeggen ze. En wat ze ook zeggen, is dat het nummer uit hun hart kwam, en dat is misschien gek om te zeggen, vanwege die zieke dingen in de tekst.

Je hoort terug dat ze het goed hadden met elkaar. Met je allerbeste vrienden in een kamertje op Schiermonnikoog muziekmaken, dat wil je gewoon. Met iemand anders hadden ze nooit zo'n hit gehad, met dit nummer. Die zouden te hard rappen, een ander ritme - anders. Je hoort de lol, je hoort: we gaan geen concessies doen, in de tekst, of het toegankelijker maken. Het was dikke schijt. Ze meenden het echt - en ze hadden haast.

Dat is het mooie van Ronnie Flex, zegt Lil' Kleine: als hij de kamer binnenkomt, is hij een bron van inspiratie en wil hij gelijk aan de slag. Daar wil Ronnie Flex aan toevoegen dat hij gewoon snel ideetjes krijgt, en die wil loslaten. Hij kan muziek niet vasthouden. Als hij binnen is, moet hij het doen. Je denkt toch niet dat hij twee uur gaat zitten wachten.

En nou komt het: platenmaatschappij Top Notch wilde Drank & Drugs eerst niet op de plaat zetten. Ze vonden het niet hiphop genoeg voor een hiphopproject. Wat? Wat maakt dat nou uit, het moet erop, zeiden Ronnie Flex en Lil' Kleine. Zeker! Toen zei Top Notch dat het ook geen single was. Wat? Doen man! Het werd toch de single, inmiddels vijftien miljoen keer gestreamd op Spotify.

Nu gaan we het hebben over het bijbehorende YouTube-filmpje, inmiddels twintig miljoen keer bekeken. In de Drank & Drugs-clip van regisseur Sam de Jong is te zien hoe verschillende deelnemers (m/v) een boom, een grasmat, een bankje in het park, een auto, een wipkip of een vuilniszak aanduwen - neukbewegingen maken dus hè? Ook wordt een auto-uitlaat gevingerd en een glasbak met een fles gepenetreerd.

Dat had Sam dus bedacht. Was het niet een beetje gek?, vroeg Lil' Kleine nog. Nee, het wordt een nummer-1-hit, let maar op.

Het was heel grappig en ook wel heel ziek, maar dan niet als ziek van ziek zijn, snap je wel, dat Ronnie Flex de clip nog niet afgerond had gezien. Hij had wat voor een plant staan rappen en geen idee wat daarmee ging gebeuren. Toen hij met het televisieprogramma Expeditie Robinson in de tropen zat, ging de clip live. Dus ging Ronnie Flex met de psycholoog van het programma naar een Filipijns internetcafé om 't te zien. Whahhhhhhhh, wat was dat? Hij wilde het vliegtuig naar huis pakken. Tuurlijk!

Op dat eiland had-ie gezegd dat-ie een single had, die 't doet als hij terug zou zijn. Misschien wordt het wel niks, dacht-ie. Op het moment dat hij landde, stond Drank & Drugs op nummer 1, was de clip al een miljoen keer bekeken. Nu pas, echt lijp, dringt het pas tot 'm door dat na die trip alles anders is geworden. Met hiphop in Nederland kon het ook zomaar afgelopen zijn, al had je een keer een hitje, nu waren er stappen gezet. Ze hadden iets gedaan: ze hadden een oor gekregen van het grote publiek.

Kort samengevat: kijk- en luistercijfers naar recordhoogtes; driehonderd optredens in Nederland en België en ook in jeugdvakantieoorden in Turkije, Spanje en Griekenland; een gerucht over Kamervragen vanwege het mogelijk aanstootgevende karakter van het nummer en de clip; er verschenen aangepaste en gekuiste versies en parodieën; op campings, vakantieparken, school- en tuinfeesten en kinderkamers werd luidkeels meegebruld dat je bitch wil chillen, dat er drank en drugs zijn en dat alle tieners ja zeggen tegen mdma.

Waar het op neerkomt, is dat ze ook maar twee jongens zijn, van 21 en 23 die iets is overkomen wat ze heel graag wilden. Toen Lil' Kleine nog gewoon Jorik Scholten uit Amsterdam was, zeg maar 6 jaar oud, wist-ie het zeker: ik ga bekend worden. Duizend procentjes zeker. En Ronell Plasschaert (Ronnie Flex) uit Capelle was altijd geïnteresseerd in woorden. Dan zat-ie naar Cartoon Network te kijken, alleen maar voor de woorden. Lil' Kleine denkt zelfs dat Ronnie Flex de uitvinder is van het woord drankstand - dus dat je niks kan omdat je in elk hand een glas drank hebt. Dan sta je in de drankstand.

Het vetste moment, nu we het er toch over hebben, volgde in augustus op Lowlands. Lil' Kleine voelde dat er wat was, er was een sfeertje dat er wat kon gebeuren en zijn manager kon de verrassing niet voor zich houden. Drank & Drugs was drie keer platina gegaan. En later kwam er nog eens bij dat er meer singles platina gingen, en dat Zeg dat niet, Hoog/Laag en dat ook het hele hiphopproject New Wave goud was.

Toen nam Lil' Kleine Ronnie Flex even apart, hield 'm vast en zei: Ronnie kijk me eens aan, het is zo lijp gap, ik hou van je, en we hebben het gemaakt.

Intense vreugde of zo, dat voelde Ronnie Flex niet. Hij heeft nog steeds zoiets van: wat is dit allemaal? Je moet ook niet vergeten dat hij het nu nog allemaal doet, weet je, optreden, muziek maken. Bekend zijn, en van die dingen allemaal, daar is hij nou eenmaal niet zo mee bezig.

Mag Lil' Kleine nu wat zeggen: Ronnie geeft geen fok om wat je van 'm vindt. Hij doet z'n dingen. Als hij optreedt, dan gaat hij er echt in - als een kind dat naar de televisie kijkt. De wereld om hem heen bestaat dan niet meer. En je gelooft hem gelijk. Als Ronnie op een dag met paars haar gaat lopen, gaat iedereen met paars haar lopen. Hij is een uitverkozen persoon.

Als je Lil' Kleine vraagt wat voor hem dit jaar niet had gehoeven, komt hij echt niet uit bij zijn arrestatie, een week na de euforie op Lowlands. Nééé! Tijdens een optreden in Hilversum riep hij het publiek hun middelvinger op te steken naar de aanwezige agenten. Met een politiebusje werd hij weggevoerd. In een gesprek met burgemeester Pieter Broertjes, een paar dagen later, bood hij zijn excuses aan.

Dat met die middelvingers, daar is hij nu eerlijk in, laat dat maar lekker gebeurd zijn.

Lil' Kleine heeft andere dingen meegemaakt, omni stressy dingen meegemaakt, die hij echt vervelend vindt. Dat ze de hele dag dingen over hem zeggen, al die shit. Zo'n RTL Boulevard-verslaggever die een camera in zijn gezicht drukt en hem uitdaagt zijn middelvinger op te steken. Die man moet zich echt schamen. Jezus, als dat toch je baan is.

Lil' Kleine spreekt zijn moeder gewoon niet, al twee jaar nu. Hij hoort niks op zijn verjaardag. Dat is nou eenmaal zo. Maar dan ziet hij haar opeens op tv. Gaat ze over hem praten, over zijn gedrag en zo. Dat is gewoon waan. Toen heeft hij wel even bij zijn vrienden gezeten. Niet verdrietig, maar wel echt vervelend hoor, toch.

Ronnie Flex heeft zijn vader al een tijdje niet gesproken. Die woont in Amerika. Hij heeft 'm nog één keer gezien, na heel veel jaar. Nu is het wat het is, het wordt nooit zoals hij wil dat het wordt. Zijn vader is wel trots, of dat denkt hij, het is ook moeilijk, als je nooit wat hoort, dan weet je dat niet. Ja, soms op Facebook doet-ie iets.

_{(Tekst gaat verder onder foto).}

Ronnie Flex en Lil' Kleine kunnen best emotioneel met elkaar praten, maar over hun ouders hebben ze het nooit. Onbewust - ja onbewust, dat is een goeie - bindt het hen, dat kun je wel zeggen. Lil' Kleine zegt dat zijn vader zijn held is en zijn alles. En bij Ronnie is dat zijn moeder, echt een topwijf.

Nu wil ik weleens weten wat je in die tasjes hebt Kleine, zegt Ronnie Flex, en wijst in het geluiddichte kamertje in popcentrum Hedon op vier tassen die tegen z'n stoel liggen. Laat hij het zo zeggen: als je naast Ronnie Flex op het podium staat, moet je bij tijd en wijle iets moois aanschaffen om een beetje te kunnen shinen. Want Ronnie Flex geeft aan twee dingen geld uit, games en vooral: kleren.

De Louis Vuitton-tassen tellen niet mee, dat is bagage. Maar hij heeft zich even naar Rotterdam laten rijden, voor twee kledingstukken - en hij pakt de Givenchy-tassen uit. Ronnie Flex begint verwachtingsvol geluiden te maken. Daar is een grijs T-shirt met de print van een rottweiler en daar zijn een paar designersneakers, ultrawit. 1.000 euro bij elkaar. Ze verdienen genoeg, maar het is aso om het over monnie te hebben in deze newspaper.

Weet je, ze hebben er altijd in geloofd. Toen Ronnie Flex fokking slecht ging, ging-ie wel goed op de toekomst, en dat had Lil' Kleine ook. Je gaat dingen meenemen, uit het verleden, die gebruik je, je wordt volwassen, dat dwing je af.

Nu hoeven ze niet te denken: hoe moeten we dit jaar nu nog evenaren. Ze moeten gewoon in de flow blijven. Als Lil' Kleine zou voelen dat-ie het succes zou kwijtraken, dan gaat-ie superslecht. Dat is kutter dan kut. Ronnie Flex zou het geen fok uitmaken, er komt vanzelf wel weer een 2015. Ja, 2015, wat een dik jaar was dat.

2015 was een droomjaar, en dan maal drie.

Lil' Kleine en Ronnie Flex zouden 2015 op hun arm willen laten tatoeëren.