Zhang Yimou wint weer een Leeuw in Venetië

De tweede prijs, de Grote Juryprijs, ging naar Abbas Kiarostami (Iran) voor Le vent nous emportera.

Kiarostami, die ook bekroond werd door de internationale filmkritiek, kondigde na afloop van de prijsuitreiking aan dat hij nooit meer aan een competitie zou meedoen. 'Na dertig jaar wordt het tijd voor de jongeren.'

De speciale juryprijs ging naar de tweede Chinees in de competitie, Zhang Yuan, voor Seventeen Years. Deze film werd merendeels met Italiaans geld geproduceerd, op initiatief van Marco Müller, directeur van het filmfestival van Locarno.

De acteursprijzen gingen naar de Brit Jim Broadbent, voor zijn rol in Mike Leighs Topsy-Turvy, en de Franse actrice Nathalie Baye, hoofdrolspeelster in de Belgische film Une liason pornographique.

De Oostenrijkse Nina Proll kreeg de voor het eerst uitgereikte Marcello Mastroianni-prijs voor een jonge acteur of actrice. Zij speelt de hoofdrol in de Oostenrijkse film Nordrand van Barbara Albert.

Tenslotte ging de Gouden medaille van de president van de Italiaanse Senaat naar de Franse film Rien à faire van Marion Vernoux. Eerder op de avond was de Amerikaanse komiek Jerry Lewis bekroond met een Gouden Leeuw voor zijn hele carrière.

Op de keuze van Zhang Yimou en Abbas Kiarostami was weinig aan te merken. Zij maakten beiden een prachtige film. Maar de jurybeslissing over de rest van de prijzen was nogal willekeurig en in elk geval weinig progressief.

Experimenten werden niet gehonoreerd en films waarover het meest is gediscussieerd kwamen evenmin aan bod.

Juryvoorzitter Emir Kusturica, die zelf de openingsfilm Eyes Wide Shut van Stanley Kubrick de beste van het festival vond, verweet de eigenzinnige jonge filmers die in Venetië de aandacht trokken dat zij te weinig met het publiek rekening houden. 'Ik houd niet van intellectuele filmers,' gaf Kusturica ronduit toe.

Maar juist deze 'intellectuele filmers' droegen bij aan een levendig en vaak verrassend programma en dat werd niet weerspiegeld in de prijzen.

De regieprijs voor Zhang Yuan had een politiek tintje. Zijn film vertelt over een meisje dat bij een ruzie de dood van haar zus veroorzaakt, in de gevangenis terecht komt en na zeventien jaar een paar dagen op bezoek mag bij haar vader en moeder.

Zhang Yuan, die zijn meeste films klandestien maakt en als de grote rebel van de zogeheten Zesde Generatie geldt, pretendeert een beeld te geven van het familieleven in China en de omstandigheden in de Chinese gevangenissen.

Dat laatste komt nauwelijks aan bod. Een grote zwakte van zijn trage melodrama is het amateuristische acteren in bijna alle rollen.

Zhang Yuan (1963) heeft meestal weinig goeds te zeggen van zijn oudere naamgenoot Zhang Yimou (1950), die hij ouderwets vindt, maar van wie hij op filmisch terrein nog een aardig lesje kan leren. De twee Zhangs ontlopen elkaar zo veel mogelijk, maar bij de prijsuitreiking zaten ze broederlijk naast elkaar en spraken zij in beleefde diplmatieke woorden over elkaars werk.