Zelfs de zaal mag af en toe meehuilen met Dolfje

Hij bestaat precies twintig jaar, maar blijft eeuwig dat bebrilde jongetje van 7, die in de nacht voor zijn verjaardag, bij volle maan ontdekt dat hij een weerwolf is.

Dolfje Weerwolfje is de bekende hoofdpersoon uit de populaire, dertiendelige boekenreeks van jeugdthrillerschrijver Paul van Loon. Het eerste boek verscheen in 1996. Vanwege dit jubileum presenteert Rick Engelkes Producties een pakkende, kordate musicalbewerking.

Dolfje Weerwolfje is de derde Dolfje-theatervoorstelling, maar anders dan de twee voorgangers van Theater Terra zet deze musical geen specifiek avontuur centraal, maar Dolfjes coming-out en worsteling met zijn 'anders zijn'. Meermaals keert terug dat 'raar' juist leuk is en dat je minder alleen bent dan je je voelt. Zelfs de zaal mag af en toe meehuilen met de wolven.

Puur en oprecht

Vooral de inventieve vormgeving van Joris van Veldhoven, in alle tinten nachtelijk blauw, stimuleert de snelle voortgang van script en regie (Jasper Verheugd). Een grote cirkel van gestapelde stoelen, tafels en raamkozijnen omspant de volle maan op het achterdoek. Het gevaarte schuift makkelijk in en uit elkaar, al naar gelang een kippenhok, gymzaal, schoolplein, slaapkamer of woonkamer verbeeldend.

De verkleedsessies, bijvoorbeeld wanneer Dolfje zijn spencer ruilt voor wolvenhaar of de acteurs een pet met hanenkam opzetten (en felrode ballonnen als lellen), vinden stiekem plaats, half zichtbaar, achter het gestapelde meubilair.

Ook de gemengde cast van vier volwassen acteurs en drie jonge kinderen pakt goed uit. Het ervaren viertal jongleert behendig met stembuigingen, dialecten en slapstick om dubbelrollen helder te onderscheiden. Finn Poncin is op dreef als ruige Opa Weerwolf en eerzuchtige Meneer van Dale, evenals Roosmarijn Luyten als groteske Mevrouw Krijtjes. De prima bezette kinderrollen steken daarbij puur en oprecht af. Alleen zonde dat de voorstelling na 70 minuten stopt - de beet die vriendinnetje Noura eveneens tot weerwolfje maakt, had zeker op het repertoire gemoeten.