Album
Wie dacht dat de indie van rond 1990 is vergeten, moet eens naar Horsegirl luisteren ★★★☆☆
De alternieveling van 40-plus kan talloze dierbare bands van weleer aanwijzen in Versions of Modern Performance.
De alternatieve gitaarsector wordt gedomineerd door post-punk en verwijst zodoende veel terug naar de vroege jaren tachtig, maar wie dacht dat de indie van rond 1990 is vergeten, moet eens naar Versions of Modern Performance van Horsegirl luisteren.
De drie jonge vrouwen uit Chicago rollen op hun debuutalbum een staalkaart uit waarop de alternieveling van 40-plus talloze dierbare bands van weleer kan aanwijzen (van Dinosaur Jr tot Pixies, van The Breeders tot Belly). Jongeren kunnen intussen ook zonder referenties vaststellen dat Horsegirl een fijne nieuwe band met een coole gitaarsound is.
Net iets meer dan een halfuurtje duurt het album, dat wel mindere momenten kent, maar vaak genoeg opveert (Option 8) en zowel begint als eindigt met een hoogtepunt. Anti-Glory is de sterke opener, Billy de afsluiter waarin je lekker veel Sonic Youth hoort, om vervolgens te lezen dat Lee Ranaldo en Steve Shelley, ex-leden van die band, erin meespelen.
Horsegirl
Versions of Modern Performance
Pop
★★★☆☆
Matador/Beggars
Welke nieuwe muziek is er uitgebracht en wat vinden de experts van de Volkskrant daarvan? Bekijk onze muziekpagina met het album van deze week, alle recensies en de tracks van de week.
