Weizman geeft met Carrousel een fraai visitekaartje af

Zwierig worden ze voorgesteld door de reusachtige Master of Ceremony (Igor Podsiadly met cowboyhoed en bontjas): vijf finalekoppels van een uitputtende dansmarathon. Dertig dagen zijn ze in deze arena niet door hun hoeven gezakt. Houden ze dit langer vol? Om uitvallers te forceren laat de MC de muziek misdadig vaak herhalen. Zes muzikanten van K[h]aos, de jonge tak van Asko|Schönberg, laten hun ritmes van snaren, houtblokken, toetsen en sousafoon neerdalen op de zaal.

Lang is uitgezien naar deze danstheaterbewerking door het Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni van Sidney Pollacks marathonfilm They Shoot Horses, Don't They? (1969) naar het boek van Horace McCoy (1935). Regisseur Guy Weizman geeft er een fraai visitekaartje mee af, als nieuwe leider van het multidisciplinaire theaterhuis NNT.

Vooral de vier dansers en zeven acteurs stuwen elkaar fysiek én mentaal tot grote hoogte. In een maalstroom van gestileerde danspassen en existentiële ontboezemingen zetten ze zwetende ploeteraars neer, als model voor diverse levensinstellingen. Een koppel voorziet hoe een zwangerschap hen uit elkaar drijft. Bij Nadia Amin en Bram van der Heijden splijt juist kinderloosheid hun partnerschap. Veerle van Overloop verwoordt de doodswens van een vrouw die bekeken maar niet gezien wordt. Sofiko Nachkebiya is een indrukwekkende sekspop in handen van een wanhopige Hendrik Aerts.

Schrijver/dichter Bernard Dewulf legt hun soms té filosofische uitspraken in de mond, over de dwingende maalstroom van het leven. Maar als de draaischijf emoties loswoelt, begint deze Carrousel te stomen en smelten tekst en beweging samen.