Wanneer showbizz-ironie in botsing komt met reëel leed

Het College Tour-interview van Connie Palmen en Twan ‘geruisloze comeback’ Huys was dinsdagavond al een aardig eind op streek toen de vraag werd opgeworpen waarom roem gevaarlijk is. In het voorgaande halfuur was die vraag in principe al afdoende beantwoord: het gesprek ging over het succesvol tot fictie omgesmolten persoonlijke leven van de schrijver, over familie (broer Pierre sprak intelligent en liefdevol) én over roem. Er was afgetrapt met een Boekenbal-vraag, er was een dranksegment, een hoofdstukje beroemd geworden studiegenoten (Jessica Durlacher, Matthijs van Nieuwkerk), een DWDD-akkefietje van meer dan tien jaar geleden en een vete met Arjan Peters. Overzichtelijke achterklap, de ruis van de roem.

Op welke peilloze treurnis roem en de obsessie met het persoonlijke kunnen uitdraaien, wordt deze week gedemonstreerd aan de hand van de arrestatie van rapper Lil’ Kleine. Korte samenvatting: diens vriendin Jaimie meldde zich dit weekend midden in de nacht in paniek en bebloed bij de receptie van een hotel op Ibiza. De rapper werd gearresteerd, zat vast en struint inmiddels weer grijnzend over het strand.

Zondag was het nieuws nog slechts goed voor een nagekomen berichtje in een Songfestival-nazit van RTL Boulevard, maar vanaf maandag waren de showrubrieken present om het bot dat hun was toegeworpen volledig af te kluiven. Dagelijks kan de kijker de taalkundige limbo volgen waarbij presentatoren en showbizzspecialisten zich in bochten wringen om allerhande suggesties te doen, zonder ooit concreet te hoeven worden. Het zijn dit soort onwelriekende zaken en dito flapdrollen die de showbizzparadox blootleggen.

Boulevard-presentator Eddy Zoëy leidde dinsdag op de toon van een oorlogscorrespondent een tien minuten durend item over de zaak in, terwijl in de balk onder hem de woordspeling ‘Jaimieneetje’ verscheen. De ironie die duidelijk moet maken dat je zelf door hebt hoe onecht de wereld is waarover je bericht, komt op dat soort momenten nogal krachtig in botsing met echt leed en echte juridische consequenties. Zo leerden we op welke manieren je allemaal kunt zeggen dat niet alles duidelijk is: ‘veel is van horen zeggen’, ‘slag om de arm, ‘niets is eenduidig’, ‘het kan best zijn dat’, ‘voorzichtig’, ‘terughoudend blijven’, ‘afwachten’. Afwachten, maar vooral doorkletsen en waar mogelijk het woord ‘mishandeling’ vermijden. Peter R. de Vries (die ons en passant de term ‘huishoudelijk geweld’ schonk) kwam maandag met het fraai gelaagde ‘Het zou erop kunnen duiden dat het toch wel meevalt, maar er zijn ook verhalen die op het tegendeel wijzen’, maar de VSB-roddelpoëzieprijs ging naar opper-achterklaphark Evert Santegoeds die op dinsdag in Shownieuws de situatie als volgt omschreef: ‘De conclusies die we daaruit kunnen trekken, die zijn nog niet te trekken.’

En het gegnuif over mensen die door een berg roem en aandacht zozeer aan het zicht worden onttrokken dat je bijna vergeet dat wat ze meemaken echt is, evenals hun gevoelens, hun wandaden en hun verwondingen, dendert maar door.