Vrolijke lente-editie van Art Rotterdam: vooral de interactieve kunstwerken vallen in de smaak

Een jonge galerie die pas voor de tweede keer deelneemt, laat weten dat het behoorlijk spannend is. In de stand ernaast verkondigt een doorgewinterde galeriehouder tegen een Nederlandse museumdirecteur: ‘Dit werk heb ik aan een Belgisch museum verkocht.’

Deze afwisseling: jong pal naast gearriveerd, is tekenend voor Art Rotterdam. Die variëteit geldt ook voor de kunstenaars op de 23ste editie van de kunstbeurs, nog tot en met zondag in de Van Nellefabriek. Een doek van de bekende schilder Co Westerik (1924-2018) wordt gepresenteerd, maar ook schildertalent Rinella Alfonso (27) is hier te vinden.

‘Art Rotterdam is elk jaar vaste prik’, zegt kunstverzamelaar Bas Kuiper (37). Hij houdt tijdens de voorbezichtiging op woensdag al een kunstwerk in bubbeltjesplastic onder zijn arm geklemd. Niet dat hij naar de beurs komt met de intentie iets te kopen, zegt hij: ‘Ik kom hier vooral om veel te zien en te ontdekken.’ Praatjes maken met galeriehouders hoort er natuurlijk ook bij. ‘Gaat lekker hoor, vorige week was ik nog in nul-twintig, nu hier’, zegt Kuiper dan. ‘Ga je nog naar Art Basel?’ is de volgende vraag aan hem. De kunstmarkt blijkt na de lockdowns weer volop in bedrijf.

In de stand van Galerie Mieke van Schaijk laat de Belgische kunstenaar Guillaume Bijl (76) twee kunstwerken zien. Bijl is vooral bekend van zijn realistische installaties. In 1984 veroorzaakte hij grote opschudding op kunstbeurs Art Basel. Toen had hij een galeriestand ingericht als lampenwinkel, als ‘persiflage op kunstmarkten’, legt de kunstenaar uit. Andere galeries waren not amused: ‘Die zagen dat als blasfemie naar de kunst. Maar het was wel het eerste kunstwerk dat ik heb verkocht.’

Tegenwoordig heeft de kunstwereld meer gevoel voor humor. Dat blijkt ook in de stand van de Rotterdamse galerie Cokkie Snoei. Kunstenaar Tim Breukers (36) maakte speciaal voor de beurs van gegoten aluminium een tafel, een stoel voor de galeriehouder en een stoel voor een verzamelaar. De stoel voor de galerie is redelijk comfortabel, de verzamelaar moet zitten op een ongemakkelijk krukje. ‘Die heeft een iets actievere zit’, zegt Breukers droogjes. Mogelijk wordt een koop daardoor sneller beklonken. De flipperkast die Breukers maakte, ook van aluminium, is nog niet verkocht, maar trekt wel fanatieke spelers.

Twee speelautomaten trekken veel bekijks aan de andere kant van het gangpad, bij galerie Dudokdegroot. Het zijn kunstwerken van Maze de Boer (46). Bij een ervan kunnen bezoekers digitale kunstwerken scoren. De gelukkige koper/winnaar krijgt een geprinte kassabon mee waarmee deze NFT (non-fungible token) kan worden toegevoegd aan de digitale portemonnee. De techniek erachter is behoorlijk ingewikkeld, maar het apparaat is gebruiksvriendelijk en goedkoop: voor 20 euro kunnen beursbezoekers al een gokje wagen. Het kunstwerk leidt ook tot interessante discussies over de waarde van digitale kunst, aldus galeriehouder Jedithja de Groot.

Deze speelse sfeer past bij het zomerse weer van woensdag. Gewoonlijk is de kunstbeurs in februari, maar het evenement werd twee keer verschoven vanwege de lockdowns. Beursdirecteur Fons Hof wil daar geen gewoonte van maken: ‘Dit is een drukke periode, internationaal gezien. Vorige week was Amsterdam Art Weekend en Photo London, volgend weekend is Antwerp Art Weekend.’ Het lijkt minder druk tijdens de voorbezichtiging. Mogelijk concurreert Art Rotterdam niet alleen met internationale evenementen, maar ook met het zonnige weer. Als het ’s avonds drukker wordt, verplaatst de gezelligheid zich naar buiten.

Hof, die ook fotografiebeurs Unseen runt, maakt zich hard voor prijstransparantie op de beurs. Nieuw dit jaar is dat elke galerie een QR-code in de stand heeft waarmee de ‘online catalogus’ van de kunstbeurs is te zien op de website Galleryviewer.com. Dat bespaart ongemakkelijke situaties, volgens Hof, voor zowel de bezoeker als de galeriehouder. ‘Uit onderzoek blijkt ook gewoon dat prijsvermelding goed is voor het rendement.’ Toch vermelden nog niet alle galeries de prijzen. ‘Soms wil de kunstenaar het liever niet.’

Wie daar geen moeite mee heeft, is Simone Schuffelen (28). Zij is een van de 88 kunstenaars die exposeren op de grote tentoonstelling Prospects van het Mondriaan Fonds, op twee locaties in de Van Nellefabriek. Deze kunstenaars hebben in 2020 een ‘werkbijdrage Jong Talent’ gekregen en vormen samen een verrassende staalkaart van kunsttalent in Nederland.

Schuffelen staat bij haar mobiele ‘Souvenir Shop Schuffelen’, waarin ze sneeuwschudbollen, T-shirts en andere parafernalia verkoopt met bijvoorbeeld een foto van haarzelf erop. ‘Mijn kunstwerken zijn vaak performances of installaties, die laten zich lastig verkopen of bewaren. Met souvenirs lukt dat wel’, zegt ze. Om dan te vervolgen als een echte marktvrouw: ‘Dit T-shirt is echt een hardlopertje, kost 25 euro, geen geld natuurlijk!’