Voor Young Fathers, de beste muziek van deze week, moet je even moeite doen omdat het kunst is

Hoi Robert. Je tipte na wat wikken en wegen Young Fathers. Waarom duurde het even voordat je het zeker wist?

‘Heavy Heavy (★★★★☆, 10 nummers) is zo’n album waar je de tijd voor moet nemen. Als je gestrest, moe of overwerkt bent, merkte ik gisterenmiddag nog, ga je het niet direct waarderen. Luister pas na een nacht goed slapen, met een open geest. Je weet namelijk niet direct wat je hoort. Mensen zijn geprogrammeerd om muziek snel in te delen in een genre. Is het hiphop, rock, gospel, punk of dance, denk je bij Young Fathers. Als je dat niet kunt bepalen, zoals bij deze band, is de kans groot dat je met echte kunst te maken hebt.

‘Young Fathers bestaat uit drie Schotse mannen die het altijd goed doen bij de wat beter geïnformeerde muziekpers. Logisch, want het is duidelijk muziek met een hoge artisticiteit. Je hoort alle genres door elkaar en je moet eigenlijk stoppen te proberen het te categoriseren. In ieder nummer lijkt Young Fathers iets te willen zeggen. Elke track is een verhaal op zich en klinkt compleet anders dan het nummer ervoor. Alsof je telkens naar een nieuw hoofdstuk in een boek gaat.

‘De band koppelt heel rauwe, rafelige beats aan een heel gladde productie, met koortjes en orkestrale klanken. Het is aan de ene kant heel krakerig en lo-fi, maar aan de andere kant dus juist heel mooi en opgepoetst. Het nummer I Saw is wat dat betreft een hoogtepunt: de drums spetteren in distortion door je speakers, maar daarachter hoor je een soort kinderkoor zingen: ‘Brush your teeth, wash your face, run away.’ Steeds opnieuw en opnieuw, heel intrigerend. Het is duidelijk muziek waar je een beetje je best voor moet doen. Maar dan word je ook beloond.’

Verder wilde je het nog over Katatonia hebben.

‘Bij Young Fathers moet je wat moeite doen om hun prachtige plaat te kunnen waarderen, maar bij Katatonia is dat voor mij het tegenovergestelde. Ik voel me een beetje een boomer als ik dat zeg, maar ik kan er echt niet omheen: Sky Void of Stars (★★★★★, 11 nummers) is gewoon heel goed en ik word er compleet door meegesleept. Katatonia begon dertig jaar geleden als een metalbandje, maar hebben zich heel erg ontwikkeld. Inmiddels maken ze maken gewoon heel mooie rockmuziek waar je eigenlijk ook geen genre op zou moeten plakken.

‘Sky Void of Stars staat vol melancholieke nummers, breed uitgedragen, oerdegelijk geproduceerd en gecomponeerd. De tracks ontwikkelen zich maar door, er komen steeds andere lagen bij én het is waanzinnig goed gespeeld. De bandleden zijn techneuten die het album hebben gespekt met heel knappe solo’s, mooie riffjes en goed drumwerk. Het is misschien niet heel vernieuwend maar wel behoorlijk emotioneel. Vergis je niet: de teksten gaan behoorlijk diep. ‘Author of scars’, zingt leadzanger Jonas Renske op het nummer Author, ‘I see your hand upon my epitaph’. Een mooie metafoor over dat je als mens zelf de auteur bent van je eigen littekens, gezongen door een band met vijf leden die eruit zien als brave huisvaders van in de 50. Daar heb ik een zwak voor.’

Ook dit is het luisteren waard deze week:

Het Zeeuwse viertal De Toegift heeft een wonderschoon debuutalbum uitgebracht, schrijft Gijsbert Kamer (De Toegift, ★★★★☆, 10 nummers). Herfstige, in melancholiek gedrenkte muziek met poëtische teksten, soms met meerstemmige koortjes en soms met de mijmerende zang van Maxim Ventulé.