Vluchtige aanpak laat een groot potentieel onbenut

Londen, 1940. De getalenteerde copywriter Catrin Cole (Gemma Arterton) wordt aangenomen bij het ministerie van Informatie, het Engelse overheidsdepartement dat eerder actief was tijdens de Eerste Wereldoorlog, om scenario's te schrijven voor 'authentieke en optimistische' propagandafilms. De nationale moraal kan tijdens de Blitzkrieg wel een oppoetsbeurt gebruiken, denken haar opdrachtgevers. En daarvoor is op dat moment in de bioscopen meer nodig dan 'dikke agenten die van ladders vallen'.

Thematisch ligt Their Finest daarmee in het verlengde van de recente Netflixdocumentaire Five Came Back, waarin vergelijkbaar werk van grote filmmakers in oorlogstijd knap wordt ontleed.

Echt prestigieus is Catrins nieuwe baantje niet: Catrin mag slechts zogenoemde 'slop' schrijven, sentimentele dialogen tussen vrouwen, waarvoor ze 'uiteraard' minder krijgt betaald dan haar mannelijke collega's. Maar ze kan het geld goed gebruiken - haar schilderende echtgenoot verzaakt wat dat betreft stevig - en gaat vol goede moed aan de slag, terwijl de Duitse bommenwerpers ook Engeland bereiken.

Het is een aardige opzet voor een film die de context en werking van een avontuurlijk en goedgemutst type oorlogscinema tracht te bestuderen. Zo'n film waarin een Britse soldaat met gebalde vuist tegen een naderend Duits vliegtuigje roept: 'Hitler! Wie denkt hij wel dat-ie is?!' Charmant, knullig, tikje jolig ook.

Hetzelfde lichtvoetige optimisme dat het informatieministerie verlangt van Catrin, is de rode draad waarmee zo goed als alle gebeurtenissen in Their Finest zijn verweven. De in Engeland filmende Deense regisseur Lone Scherfig (An Education, The Riot Club) vertelt een warm en behaaglijk verhaal waarin de scenarist valt voor een collega en een zeldzaam ijdele acteur (Bill Nighy) de show steelt. In vragen over de spanning tussen film en werkelijkheid, überhaupt de vraag in hoeverre het gewenste filmoptimisme standhoudt als de bommen reëel inslaan, toont Scherfig opvallend weinig interesse.

Ze komt er vrij eenvoudig mee weg. Their Finest is in de eerste plaats een fijne, verzorgd ogende en fraai gespeelde film. Scherfig kiest bewust voor een lichte, vluchtige aanpak, ook al laat ze daarmee een groot potentieel onbenut.