Album
Violist Julija Hartig laveert op haar fascinerende album bezield tussen ruis en kleur ★★★★☆
De Servische violist Julija Hartig verhuisde in 1994 vanuit Novi Sad naar Nederland. Ze vervolmaakte er haar spel en vond onder meer emplooi bij het Radio Filharmonisch Orkest. Nu ligt er een fascinerend album, Dark Velvet, met als ondertitel ‘een autobiografie in muziek’. In tien composities (waaronder acht plaatpremières) werpt Hartig licht op haar Servisch-Nederlandse inborst. Alle stukken werden voor haar geschreven of gearrangeerd.
Oudste muziek: speelse duo’s voor viool en cello van vader Tibor Hartig uit 1990. Jongste noten: Air & Riffs voor viool en piano van de 23-jarige Veljko Nenadic. Ondanks de verscheidenheid wordt het geen ratjetoe. Een album lang laveert Hartig bezield tussen ruis en kleur.
De grootste ontdekking is Oh, Die, My Love van de in 2020 overleden Servische componist Isidora Zebeljan. Na een piano-intro speelt en zingt Hartig over de furieuze, destructieve kanten van vrouwelijke liefde. ‘Ai!’ luidt de rauwe slotkreet. ‘Ai!’ zeggen we de rasviolist na.
Julija Hartig
Dark Velvet
Klassiek
★★★★☆
Challenge
Welke nieuwe muziek is er uitgebracht en wat vinden de experts van de Volkskrant daarvan? Bekijk onze muziekpagina met het album van deze week, alle recensies en de tracks van de week.
